Sprawa F-2/13: Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2013 r. - ZZ przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.129.30/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 maja 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2013 r. - ZZ przeciwko Komisji

(Sprawa F-2/13)

(2013/C 129/56)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 4 maja 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Przedmiot i opis sporu

Stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji odmownej w sprawie wniosku skarżącego o zastosowanie do wynagrodzenia pobieranego przez niego od maja 2001 r. do końca jego zatrudnienia na placówce w Angoli współczynnika korygującego, o którym mowa w art. 12 i 13 załącznika X do regulaminu pracowniczego.

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności decyzji, bez względu na formę, w jakiej została wydana, w drodze której Komisja nie uwzględniła wniosku z dnia 24 października 2011 r.;

– w razie potrzeby stwierdzenie nieważności aktu, bez względu na formę, w jakiej został wydany, w drodze którego Komisja oddaliła zażalenie z dnia 21 maja 2012 r., złożone przez skarżącego do organu powołującego na decyzję odmowną w sprawie wniosku z dnia 24 października 2011 r., a poprzez stwierdzenie nieważności tego aktu uwzględnienie wniosku z dnia 24 października 2011 r.;

– w razie potrzeby stwierdzenie nieważności pisma z dnia 14 sierpnia 2012 r.;

– zobowiązanie Komisji do wypłaty na rzecz skarżącego, za wszystkie miesiące od maja 2001 r. do ostatniego miesiąca jego zatrudnienia, także wyłącznie de iure, w służbach delegatury WE w Angoli, kwot stanowiących różnicę (zwanych dalej "różnicą w wynagrodzeniu") między kwotą, którą skarżący powinien był otrzymywać, gdyby do jego miesięcznego wynagrodzenia stosowano, iure, współczynnik korygujący obowiązujący dla Angoli, o którym mowa w art. 64 regulaminu pracowniczego oraz art. 12 i 13 załącznika X do regulaminu pracowniczego, a kwotą, którą skarżący faktycznie otrzymywał tytułem wynagrodzenia na podstawie art. 62 regulaminu pracowniczego;

– zasądzenie od Komisji na rzecz skarżącego w odniesieniu do każdej różnicy w wynagrodzeniu odsetek za zwłokę w wypłaceniu przez Komisję należnych sum, w wysokości 10 % z roczną kapitalizacją, od dnia, w którym skarżącemu została wypłacona lub powinna była zostać wypłacona każda miesięczna rata wynagrodzenia, do chwili faktycznej wypłaty omawianych różnic w wynagrodzeniu;

– zasądzenie od Komisji na rzecz skarżącego, w odniesieniu do każdej różnicy w wynagrodzeniu, kwoty tytułem utraty mocy nabywczej pieniądza, obliczonej poprzez odniesienie do corocznych zmian wskaźnika kosztów utrzymania dla Brukseli, o którym mowa w art. 1 załącznika XI do regulaminu pracowniczego, zwanego inaczej "brukselskim współczynnikiem międzynarodowym", lub dowolnego innego wskaźnika tego rodzaju, którego zastosowanie w niniejszym przypadku Sąd uzna za właściwe, z roczną kapitalizacją, od dnia, w którym każda z miesięcznych rat wynagrodzenia została wypłacona lub powinna była zostać wypłacona skarżącemu, do chwili faktycznego jej wypłacenia;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.