Sprawa F-18/06: Skarga wniesiona w dniu 13 lutego 2006 r. - Duyster przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.154.23/3

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 lipca 2006 r.

Skarga wniesiona w dniu 13 lutego 2006 r. - Duyster przeciwko Komisji

(Sprawa F-18/06)

(2006/C 154/56)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 1 lipca 2006 r.)

Strony

Strona skarżąca: Tinike Duyster (Oetrange, Luksemburg) [Przedstawiciel: W.H.A.M. van den Muijsenbergh, avocat]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– uchylenie decyzji organu powołującego z dnia 17 listopada 2005 r. o udzieleniu skarżącej urlopu wychowawczego od dnia 8 listopada 2004 r. do nieokreślonego dnia;

– uchylenie decyzji organu powołującego z dnia 6 kwietnia 2005 r.;

– uchylenie decyzji przyznającej urlop wychowawczy od dnia 1 listopada 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2005 r. lub odcinka płac za listopad 2004 r. lub decyzji Komisji z dnia 30 listopada o nieuwzględnieniu wniosku o przesunięciu lub cofnięciu urlopu wychowawczego;

– orzeczenie, że od dnia 1 listopada 2004 r. (lub od dnia 8 listopada 2004 r.) do dnia 30 kwietnia 2005 r. włącznie, skarżąca korzysta z wszystkich uprawnień związanych ze służbą czynną i w konsekwencji wynagrodzenie zgodne z kategorią i grupą zaszeregowania winno zostać jej wypłacone ze skutkiem wstecznym;

– orzeczenie, że wynagrodzenie to ma być zwiększone o odsetki za zwłokę;

– orzeczenie, że skarżąca może jeszcze wnioskować o urlop wychowawczy (mimo iż jej syn będzie miał 12 lat lub prawie 12 lat w chwili wydawania wyroku) zważywszy, że brak aprobaty dla złożonego wniosku leży po stronie Komisji; ewentualnie odszkodowanie - w związku z tym, że to Komisja odpowiada za to, że skarżąca nie mogła wziąć urlopu wychowawczego - równe utracie zasiłku wychowawczego, ubezpieczeń, stażu pracy, uprawnień emerytalnych, sprawozdań z oceny i szans na awans, ewentualnie za okres urlopu wychowawczego, z którego nie skorzystała, odszkodowanie równe utraconemu zasiłkowi wychowawczemu, ubezpieczeniom i uprawnieniom emerytalnym;

– zasądzenie od pozwanej odszkodowania i zadośćuczynienia w związku z wydaniem decyzji z dnia 17 listopada 2005 r. w wysokości odpowiednio 4000 EUR i 5000 EUR.

– zasądzenie od pozwanej kwoty 2500 EUR tytułem odszkodowania za niepewność, w jakiej skarżąca się znajduje co do swego statusu urzędnika i krzywdy, jaka z tej niepewności wynika.

– zasądzenie odszkodowania za siedem dni urlopu wychowawczego;

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W sprawie F-51/05⁽¹⁾ skarżąca zakwestionowała już okoliczność, że Komisja udzieliła jej urlopu wychowawczego na okres od dnia 1 listopada 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2005 r. W niniejszej sprawie kwestionuje decyzję organu powołującego, wydaną w międzyczasie w dniu 17 listopada 2005 r. ustalającą początkową datę urlopu na dzień 8 listopada 2004 r.

Na poparcie swej skargi, skarżąca podnosi, że decyzja z dnia 17 listopada 2005 r. narusza traktat, regulamin pracowniczy i cały szereg zasad prawnych. W szczególności według skarżącej decyzja ta: i) zawiera błędy, jak np. nieprawidłowe przywołanie sprawy przed Sądem Pierwszej Instancji; ii) jest nieprecyzyjna z kilku powodów, jak np. brak wskazania, na jakim wniosku skarżącej opiera się decyzja, brak daty końca urlopu wychowawczego i brak opisu konsekwencji decyzji; iii) sporządzona jest w języku innym niż język, którym posługuje się skarżąca z naruszeniem art. 21 WE; iv) nie wskazuje żadnej podstawy prawnej; v) zawiera sprzeczności; vi) jest niewystarczająco uzasadniona; vii) ma skutek wsteczny mimo, że w momencie wydawania już nie było wniosku o urlop wychowawczy; viii) nie uwzględnia okoliczności, że wcześniejsze decyzje organu powołującego były niesłuszne; ix) nie uwzględnia wniosku o przesunięcie urlopu wychowawczego.

Ponadto treść zaskarżonej decyzji stworzyła jej zdaniem wrażenie, że powodem zamieszania, przynajmniej częściowo, jest skarżąca, mimo że ta ostania działała niezwykle uważnie i przedłożyła znaczną liczbę dokumentów.

______

⁽¹⁾ Dz. U. C 217 z 3.9.2005 r. (sprawa początkowo zarejestrowana w Sądzie Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich pod sygnaturą T- 249/05 i przekazana do Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej postanowieniem z dnia 15.12.2005 r.)