Sprawa C-99/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r. w sprawie T-758/14: Infineon Technologies AG/Komisja Europejska, wniesione w dniu 24 lutego 2017 r. przez Infineon Technologies AG.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.168.20/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 maja 2017 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r. w sprawie T-758/14: Infineon Technologies AG/Komisja Europejska, wniesione w dniu 24 lutego 2017 r. przez Infineon Technologies AG

(Sprawa C-99/17 P)

Język postępowania: angielski

(2017/C 168/27)

(Dz.U.UE C z dnia 29 maja 2017 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Infineon Technologies AG (przedstawiciele: M. Klusmann, Rechtsanwalt, T. Lübbig, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

- uchylenie wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie T-758/14;

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2014) 6250 final z dnia 3 września 2014 r. (sprawa AT.39574- Czipy do kart) w zakresie, w jakim dotyczy ona Infineon Technologies AG;

- tytułem żądania ewentualnego, obniżenie nałożonej na wnoszącego odwołanie zgodnie z pkt 457 lit. a) decyzji Komisji C(2014) 6250 z dnia 3 września 2014 r. grzywny w kwocie 82 874 000 EUR do proporcjonalnej kwoty;

- tytułem żądania ewentualnego, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi w istocie, że:

- Sąd uchybił ciążącemu na nim na podstawie art. 263 TFUE obowiązkowi dokonania wystarczającej kontroli zaskarżonej decyzji, w szczególności z uwagi na przyjęcie przez Sąd w niniejszej sprawie błędnego podejścia polegającego na dokonaniu niepełnej i wybiórczej kontroli sądowej. Mimo, że wszystkie kontakty rozpatrywane w decyzji zostały zakwestionowane przez wnoszącego odwołanie, Sąd dokonał jedynie kontroli mniej niż połowy tych przypadków kontaktów, nie przedstawiwszy wystarczającego uzasadnienia dotyczącego doboru poszczególnych przypadków kontaktów podlegających kontroli i bez żadnej podstawy prawnej;

- Komisja i Sąd naruszyły prawo w odniesieniu do stosowania art. 101 TFE w szczególności, ponieważ stwierdziły "całościowe" ograniczenie konkurencji ze względu na cel ze strony wnoszącej odwołanie oparte głównie na wymianie dotyczącej ogólnych tendencji na rynku i prognoz dotyczących zmian cen. Ponadto Komisja i Sąd błędnie oceniły przesłanki umożliwiające stwierdzenie jednolitego i ciągłego naruszenia takie jak stosowane przez Trybunał w orzecznictwie;

- Komisja i Sąd naruszyły prawo w odniesieniu do obliczenia grzywny nałożonej na wnoszącego odwołanie. Sąd w szczególności nie zbadał skutków wynikających z dokonanej przez siebie niepełnej i wybiórczej kontroli (sprawdził jedynie kilka przypadków spornych kontaktów) a w konsekwencji, nie skorzystał z przysługującego mu nieograniczonego prawa orzekania w odniesieniu do nałożonej grzywny. Sąd popełnił ponadto błąd i nie przedstawił wystarczającego uzasadnienia, gdy uwzględnił przy obliczeniu dochody wnoszącego odwołanie z produktów niebędących SIM, co doprowadziło do nałożenia na niego nadmiernej, a zatem nieproporcjonalnej grzywny.

Pozostałe argumenty dotyczą szeregu przypadków przeinaczenia dowodów przez Sąd, błędnego rozłożenie ciężaru dowodu w odniesieniu do ewentualnych niewiarygodnych dowodów i naruszeń prawa dotyczących dowodów przedstawionych przez Komisję przeciwko wnoszącemu odwołanie, które nie zostały ujawnione przez cały czas trwania postępowania przed Komisją.

- Posiłkowo, zaskarżony wyrok został wydany z naruszeniem zasady proporcjonalności w szczególności w zakresie, w jakim Sąd nie przyznał wnoszącemu odwołanie wystarczającego obniżenia nałożonej na niego grzywny ze względu na jego ograniczony udział w spornym naruszeniu, nie uwzględnił on dostatecznie okoliczności łagodzących a całkowita kwota nałożonej na wnoszącego odwołanie grzywny jest nieproporcjonalna.