Sprawa C-97/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 14 grudnia 2011 r. w sprawie T-237/10 Louis Vuitton Malletier przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 23 lutego 2012 r. przez Louis Vuitton Malletier.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.126.8

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 kwietnia 2012 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 14 grudnia 2011 r. w sprawie T-237/10 Louis Vuitton Malletier przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 23 lutego 2012 r. przez Louis Vuitton Malletier

(Sprawa C-97/12 P)

(2012/C 126/16)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 28 kwietnia 2012 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Louis Vuitton Malletier (przedstawiciele: P. Roncaglia, G. Lazzeretti, M. Boletto, E. Gavuzzi, avvocati)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Friis Group International ApS

Żądania wnoszącego odwołanie

– Uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim oddalono nim skargę wniesioną przez wnoszącego odwołanie na zaskarżoną decyzję a tym samym stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej w zakresie, w jakim unieważniono zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego nr 3693116 w odniesieniu do "urządzeń i przyrządów optycznych, w tym okularów, okularów przeciwsłonecznych, futerałów na okulary" należących do klasy 9, "szkatułek na biżuterię z metali szlachetnych, ich stopów lub platerowanych" należących do klasy 14 oraz "toreb podróżnych, kompletów podróżnych (wyroby skórzane), kufrów i toreb podróżnych, podróżnych toreb na ubranie, kuferków na kosmetyki, plecaków, toreb na ramię, torebek, aktówek, etui na dokumenty oraz teczek skórzanych, futerałów, portfeli, portmonetek, etui na klucze, oprawek na dokumenty" należących do klasy 18;

– obciążenie OHIM kosztami postępowania poniesionymi przez Louis Vuitton Malletier S.A. w ramach niniejszego postępowania;

– obciążenie Friis Group International ApS kosztami postępowania poniesionymi przez Louis Vuitton Malletier S.A. w ramach niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie ma na celu wykazanie, że Sąd naruszył art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego⁽¹⁾ w związku z tym, że uznał, że bezwzględna podstawa odmowy określona w tymże przepisie znajduje zastosowanie do zgłoszenia graficznego wspólnotowego znaku towarowego nr 3693116 (zwanego "FERMOIR S") w odniesieniu do wszystkich objętych nim towarów należących do klas 9, 14 i 18 z wyjątkiem "wyrobów jubilerskich, w tym pierścionków, kółek do kluczy, klamer oraz kolczyków, spinek do mankietów, bransoletek, breloczków, broszek, naszyjników, spinek do krawatów, ozdób, medalionów; przyrządów zegarmistrzowskich oraz urządzeń i przyrządów chronometrycznych, w tym zegarków, kopert zegarków, budzików; dziadków do orzechów z metali szlachetnych, ich stopów lub platerowanych, świeczników z metali szlachetnych, ich stopów lub platerowanych" należących do klas 14 oraz towarów "ze skóry i imitacji skóry" oraz "parasolek" należących do klasy 18.

Po pierwsze, wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd dopuścił się błędu w związku z zastosowaniem orzecznictwa dotyczącego trójwymiarowych znaków towarowych do niniejszej sprawy (przynajmniej w odniesieniu do większości towarów objętych spornym znakiem towarowym) a tym samym w związku z ustanowieniem wymogu jako standardu prawnego dla charakteru odróżniającego, by "FERMOIR S" "w sposób znaczący odbiegał od normy lub zwyczajów branżowych", co stanowi wymóg trudniejszy do spełnienia od wymogu ogólnego (tj. "minimum charakteru odróżniającego").

Z orzecznictwa bowiem jasno wynika, że aby zastosować wymóg "odbiegania w sposób znaczący", ustanowiony pierwotnie wyłącznie wobec trójwymiarowych znaków towarowych, rozpatrywane oznaczenie powinno jednoznacznie dotyczyć danych towarów, a tym samym takie oznaczenie musi stanowić zgodne z rzeczywistością przedstawienie albo całego towaru, albo jednej z jego głównych części, być niezwłocznie rozpoznawalne jako takie i jako takie postrzegane przez konsumentów.

W przeciwieństwie do tego, Sąd stanął na stanowisku, że jakiekolwiek oznaczenie przedstawiające kształt części produktu podlega zasadom określonym w odniesieniu do trójwymiarowych znaków towarowych, chyba że nie jest całkowicie niemożliwe koncepcyjna wizualizacja takiego oznaczenia jako części produktów nim oznaczonych. W rezultacie, zamiast stawiać pytanie o to, czy sporny znak towarowy mógłby być postrzegany przez krąg odbiorców jako istotna część towarów nim oznaczonych, Sąd poprzestał na ustaleniu, czy omawiany znak towarowy mógł teoretycznie być używany jako mechanizm zamykania dla towarów należących do klas 9, 14, i 18.

Po drugie, wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd dopuścił się błędu co do oceny ważności spornego znaku towarowego w odniesieniu do tych towarów, co do których uznał, że mogły obejmować mechanizm zamykania, naruszając reguły ciężaru dowodu oraz przeinaczając jasne znaczenie dowodów.

W szczególności Sąd nie poświęcił wystarczającej uwagi domniemaniu ważności przyznanej zgłoszeniom wspólnotowych znaków towarowych, wymagając by wnoszący odwołanie "przedstawił konkretne i szczegółowe informacje, aby wykazać, że zgłoszony znak towarowy posiada samoistny charakter odróżniający" a tym samym ściągając z Friis ciężar udowodnienia nieważności spornego znaku towarowego.

Z powyższych względów wnoszący odwołanie żąda, by Trybunał uchylił zaskarżony wyrok w zakresie, w jakim częściowo podtrzymano w nim decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 24 lutego 2010 r. w sprawie R 1590/2008-1, na mocy której uznano nieważność spornego znaku towarowego w odniesieniu do towarów należących do klas 9, 14 i 18.

______

⁽¹⁾ OJ L 11, s. 1