Sprawa C-96/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 17 grudnia 2010 r. w sprawie T-13/09 August Storck KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 1 marca 2011 r. przez August Storck KG.
Dz.U.UE.C.2011.152.12
Akt nienormatywny(Sprawa C-96/11 P)
(2011/C 152/21)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 21 maja 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: August Storck KG (przedstawiciele: adwokaci T. Reher, P. Goldenbaum, I. Rohr i T. Melchert)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie zaskarżonego wyroku;
– uwzględnienie żądań podniesionych w pierwszej instancji i wydanie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie lub przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozeznania;
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsze odwołanie zostało wniesione od wyroku Sądu, na mocy którego oddalona została skarga wnoszącej odwołanie o stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 12 listopada 2008 r. dotyczącej odrzucenia przedstawionego przez nią zgłoszenia oznaczenia trójwymiarowego przedstawiającego kształt myszy z czekolady.
Wnosząca odwołanie podnosi następujące trzy zarzuty:
I. Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009
1) Sąd pod wieloma względami nie uwzględnił istoty pojęcia charakteru odróżniającego, w związku z czym błędnie zastosował art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 i niesłusznie odmówił uznania, że zgłoszony znak towarowy ma samoistny charakter odróżniający.
2) Sąd błędnie z punktu widzenia prawa ocenił zgłoszony znak towarowy w świetle orzecznictwa dotyczącego znaków towarowych tworzonych przez kształty niezawierające elementów graficznych czy słownych, mimo że znak ten posiada element graficzny w postaci żłobień w jego powierzchni. Ów znak winien być oceniany zgodnie z zasadami obowiązującymi dla graficznych znaków towarowych.
3) Sąd błędnie ocenił okoliczność, że kształt produktu oprócz funkcji odróżniającej może pełnić również inne funkcje, jak na przykład estetyczną, i w niczym nie pomniejsza to pierwotnego charakteru odróżniającego znaku towarowego tworzonego przez kształt towaru.
4) Sąd zinterpretował określenie "zwyczajowo nie" jako "nie przyzwyczajony", w związku z czym wykluczył możliwość, że konsument jest już przyzwyczajony do stosowania w sektorze słodyczy tego rodzaju znaków towarowych tworzonych przez kształt i z tego względu może je postrzegać jako zdolne do odróżniania poszczególnych towarów. Ponadto Sąd nie ujął prawidłowo znaczenia kształtu dla odróżniania towarów na rozpatrywanym rynku słodyczy i dlatego zastosował niewłaściwe prawne kryterium w zakresie dowodu na okoliczność charakteru odróżniającego znaków towarowych tworzonych przez kształt w sektorze słodyczy w zakresie, w jakim takie znaki towarowe naśladują zwierzęta lub inne istoty tudzież kombinację elementów różnych istot żywych.
5) Sąd błędnie z punktu widzenia prawa dostrzegł przeciwieństwo w "układzie dekoracyjnym" i "analitycznym postrzeganiu", a przy tym nie uwzględnił, że znaki towarowe należy oceniać zgodnie z wywieranym przez nie całościowym wrażeniem.
6) Zbieg tych naruszających prawo elementów doprowadził do tego, że Sąd odmówił uznania charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego, mimo że przy prawidłowym zastosowaniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 należałoby przyznać istnienie tego charakteru.
II. Niezagwarantowanie prawa do bycia wysłuchanym
7. Sąd naruszył przysługujące wnoszącej odwołanie prawo do bycia wysłuchanym, ponieważ w swym orzeczeniu nie ustosunkował się obszernej części jej wywodów.
III. Naruszenie art. 73 zdanie 1 rozporządzenia nr 207/2009
8) Sąd oparł swój wyrok na założeniu, że znacząca indywidualność przedmiotu figury, która tworzy rozpatrywany znak, nie została dowiedziona, mimo że zgodnie z zasadą obowiązku badania przez OHIM stanu faktycznego z urzędu to do niego należało dowiedzenie osłabienia indywidualności tej figury poprzez przedstawienie występujących na rynku podobnych figur. Sąd w sposób oczywisty nie chciał ustosunkować się do argumentu wnoszącej odwołanie i w ten sposób naruszył ciążący na nim obowiązek uzasadnienia.
9) Sąd nie wypełnił ciążącego na nim obowiązku uzasadnienia swego stanowiska w sposób zrozumiały w zakresie, w jakim chociaż uwzględnił w swym orzeczeniu część wywodów wnoszącej odwołanie, niemniej nie ocenił ich, a w znacznej części nawet ich nie wymienił.