Sprawa C-94/07: Andrea Raccanelli v. Max-Planck-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften eV (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2008.223.12/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-94/07)(1)
(Artykuł 39 WE - Pojęcie "pracownika" - Pozarządowa organizacja pożytku publicznego - Stypendium doktoranckie - Umowa o pracę - Przesłanki)
(2008/C 223/19)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 30 sierpnia 2008 r.)
Sąd krajowy
Arbeitsgericht Bonn
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Andrea Raccanelli
Strona pozwana: Max-Planck-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften eV
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Arbeitsgericht Bonn - Wykładnia art. 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty (Dz.U. L 257, s. 2) - Status pracownika w przypadku doktoranta zatrudnionego na zasadach stypendium przez zakład użyteczności publicznej prawa prywatnego z siedzibą w państwie członkowskim, który proponuje większości swych doktorantów krajowych możliwość zawarcia umowy o pracę - Obowiązek umożliwienia doktorantowi pochodzącego z innego państwa członkowskiego dokonania wyboru pomiędzy stypendium a umową o pracę - Pojęcie pracownika.
Sentencja
1) Naukowca znajdującego się w takiej sytuacji jak skarżący w sprawie przed sądem krajowym, tj. przygotowującego pracę doktorską na podstawie umowy o stypendium zawartej z Max-Planck-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften eV, można uznać za pracownika w rozumieniu art. 39 WE, jeżeli przez pewien okres wykonuje on czynności pod kierownictwem instytutu należącego do tego stowarzyszenia oraz otrzymuje wynagrodzenie jako świadczenie wzajemne za te czynności. Do sądu krajowego należy sprawdzenie okoliczności faktycznych w celu ustalenia czy ma to miejsce w sprawie, którą rozpatruje.
2) Organizacja prawa prywatnego taka jak Max-Planck-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften eV jest zobowiązana do przestrzegania wobec pracowników w rozumieniu art. 39 WE zasady niedyskryminacji. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy w niniejszej sprawie przed sądem krajowym miało miejsce nierówne traktowanie pomiędzy doktorantami krajowymi a zagranicznymi.
3) W przypadku gdyby skarżący w sprawie przed sądem krajowym mógł powołać się na szkodę spowodowaną dyskryminacją, której był ofiarą, do sądu krajowego należy ustalenie, jakiego rodzaju naprawienia szkody mógłby się domagać, uwzględniając obowiązujące w dziedzinie odpowiedzialności pozaumownej przepisy krajowe.
______
(1) Dz.U. C 117 z 26.5.2007.