Sprawa C-93/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sección Tercera de la Audiencia Provincial de Navarra (Hiszpania) w dniu 26 lutego 2014 r. - Miguel Angel Zurbano Belaza, Antonia Artieda Soria przeciwko Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, S.A.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.151.13

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 maja 2014 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sección Tercera de la Audiencia Provincial de Navarra (Hiszpania) w dniu 26 lutego 2014 r. - Miguel Angel Zurbano Belaza, Antonia Artieda Soria przeciwko Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, S.A.

(Sprawa C-93/14)

(2014/C 151/16)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 19 maja 2014 r.)

Sąd odsyłający

Sección Tercera de la Audiencia Provincial de Navarra

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Miguel Angel Zurbano Belaza i Antonia Artieda Soria

Druga strona postępowania: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, S.A.

Pytania prejudycjalne

1) Czy w przypadku wniesienia w 2009 r. przez bank pozwu w celu dochodzenia wierzytelności osobistej należnej od klientów po przeprowadzeniu licytacji nieruchomości obciążonych hipoteką, znajdzie zastosowanie, przy badaniu warunków umowy kredytu hipotecznego zawartej w 1986 r., dyrektywa 1993/13/EWG ¹ , jeżeli trzecia licytacja (19 lipca 1993 r.), jak również decyzje sądu co do wysokości należnych odsetek (3 lipca 2000 r.) i przybicia w odniesieniu do licytowanych nieruchomości (18 lipca 2000 r.) miały miejsce po publikacji wspomnianej dyrektywy?

2) Czy w przypadku wniesienia w 2009 r. przez bank pozwu w celu dochodzenia wierzytelności osobistej należnej od klientów po przeprowadzeniu licytacji nieruchomości obciążonych hipoteką, sąd krajowy winien interpretować art. 10 Ley 26/1984 w świetle dyrektywy 1993/13, uwzględniając to, że trzecia licytacja (19 lipca 1993 r.), jak również decyzje sądu co do wysokości należnych odsetek (3 lipca 2000 r.) i przybicia w odniesieniu do licytowanych nieruchomości (18 lipca 2000 r.) miały miejsce po publikacji wspomnianej dyrektywy?

3) Czy bezwzględnie obowiązujący charakter art. 131 zasada 12 Ley Hipotecaria definiuje jedynie, w świetle wyłączenia przewidzianego w art. 1 ust. 2 dyrektywy 1993/13, sposób przeprowadzania trzeciej licytacji w razie dochodzenia przez wierzyciela hipotecznego roszczenia rzeczowego, natomiast nie uniemożliwia badania przez sąd krajowy, w przypadku dochodzenia przez wierzyciela roszczenia z tytułu wierzytelności osobistej, czy metoda obliczania należnej kwoty jest zgodna z prawem wspólnotowym?

4) Czy jest sprzeczne z przepisami wspólnotowymi dotyczącymi ochrony konsumentów (art. 3-5 dyrektywy 1993/13) dochodzenie przez bank od swych klientów, po przeprowadzeniu licytacji i przysądzeniu na jego rzecz prawa władności nieruchomości obciążonych hipoteką za "rażąco niską" kwotę, wierzytelności osobistej, przy uwzględnianiu, do celów obliczenia należnych kwot, "rażąco niskiej" kwoty zaoferowanej wcześniej za licytowane nieruchomości?

5) Czy w przypadku wniesienia w 2009 r. przez bank pozwu w celu dochodzenia wierzytelności osobistej należnej od klientów po przeprowadzeniu licytacji nieruchomości obciążonych hipoteką, których własność została mu przysądzona za cenę "rażąco niską", zasada równego traktowania stoi na przeszkodzie nieuwzględnieniu nowelizacji dokonanej przez Ley 1/2000 i Ley 4/2011?

¹ Dyrektywa Rady z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29)