Sprawa C-90/10: Skarga wniesiona w dniu 16 lutego 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.113.25/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 maja 2010 r.

Skarga wniesiona w dniu 16 lutego 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-90/10)

(2010/C 113/40)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 1 maja 2010 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Pardo Quintillán i D. Recchia, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

– Stwierdzenie, że Królestwo Hiszpanii:

– nie ustalając priorytetowych działań w zakresie ochrony dotyczących znajdujących się na jego terytorium i w makaronezyjskim regionie biogeograficznym specjalnych obszarów ochrony odpowiadających terenom mającym znaczenie dla Wspólnoty określonym w decyzji 2002/11/WE⁽¹⁾, zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 92/43/EWG⁽²⁾, oraz

– nie przyjmując i nie stosując odpowiednich środków ochronnych, takich jak system ochrony, dzięki któremu unika się pogorszenia stanu siedlisk i znacznego niepokojenia gatunków i który zapewnia ochronę prawną specjalnych obszarów ochrony odpowiadających znajdującym się na terytorium hiszpańskim terenom, o których mowa w decyzji 2002/11/WE, zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 dyrektywy 92/43/EWG,

– nie wywiązało się ze zobowiązań ciążących na nim na podstawie art. 4 ust. 4 oraz art. 6 ust. 1 i 2 dyrektywy 92/43/EWG;

– obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja stoi na stanowisku, że Królestwo Hiszpanii, w zakresie dotyczącym w znajdujących się w makaronezyjskim regionie biogeograficznym specjalnych obszarów ochrony odpowiadających terenom mającym znaczenie dla Wspólnoty określonym w decyzji 2002/11/WE, uchybiło:

– zobowiązaniu do ustalenia priorytetowych działań w zakresie ochrony, zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 92/43/EWG;

– zobowiązaniu do przyjęcia i stosowania odpowiednich środków ochronnych, takich jak system ochrony, dzięki któremu unika się pogorszenia stanu siedlisk i znacznego niepokojenia gatunków i który zapewnia ochronę prawną specjalnych obszarów ochrony, zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 dyrektywy 92/43/EWG.

______

⁽¹⁾ Decyzja Komisji z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie przyjęcia wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty w makaronezyjskim regionie biogeograficznym na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG (Dz. U. 2002 L 5, s. 16).

⁽²⁾ Dyrektywa Rady z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz. U. L 206, s. 7).