Sprawa C-89/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Napoli (Włochy) w dniu 22 lutego 2013 r. - Luigi D'Aniello i in. przeciwko Poste Italiane SpA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.156.18/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 czerwca 2013 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Napoli (Włochy) w dniu 22 lutego 2013 r. - Luigi D'Aniello i in. przeciwko Poste Italiane SpA

(Sprawa C-89/13)

(2013/C 156/29)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 1 czerwca 2013 r.)

Sąd odsyłający

Tribunale di Napoli

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Luigi D'Aniello i in.

Strona pozwana: Poste Italiane SpA

Pytania prejudycjalne

1) Czy przepis prawa wewnętrznego, który w zastosowaniu dyrektywy 1999/70/WE⁽¹⁾ przewiduje dla przypadku niezgodnego z prawem zawieszenia wykonania umowy o pracę zawierającej nieważną klauzulę określającą termin jej trwania odmienne i zdecydowanie mniej daleko idące konsekwencje ekonomiczne niż w przypadku niezgodnego z prawem zawieszenia wykonania umowy o pracę ogólnego prawa cywilnego zawierającej nieważną klauzulę określającą termin jej trwania jest sprzeczny z zasadą równoważności?

2) Czy okoliczność, że w zakresie stosowania sankcji jej skuteczność przynosi korzyść nadużywającemu pracodawcy, ze szkodą dla pracownika dotkniętego nadużyciem, w ten sposób, że czas trwania postępowania działa bezpośrednio na szkodę pracownika z korzyścią dla pracodawcy oraz okoliczność, że z trwaniem postępowania zmniejsza się proporcjonalnie skuteczność przywrócenia, do takiego stopnia, iż zostaje prawie wyeliminowana są zgodne z prawem UE?

3) Czy w zakresie stosowania prawa UE w rozumieniu art. 51 Karty Nicejskiej to, że czas trwania postępowania działa bezpośrednio na szkodę pracownika z korzyścią dla pracodawcy oraz to, że z trwaniem postępowania zmniejsza się proporcjonalnie skuteczność przywrócenia, do takiego stopnia, iż zostaje prawie wyeliminowana, jest zgodne z art. 47 Karty [praw podstawowych] i art. 6 EKPC?

4) Czy mając na uwadze informacje zawarte w art. 3 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2000/78/WE⁽²⁾ i w art. 14 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/54/WE⁽³⁾ pojęcie warunków pracy ujęte w klauzuli 4 dyrektywy 1999/70/WE obejmuje także konsekwencje niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy?

5) W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie, czy różnica w zakresie zwykłych konsekwencji przewidzianych w wewnętrznym porządku prawnym w odniesieniu do niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy na czas nieokreślony i na czas określony jest uzasadniona w rozumieniu klauzuli 4?

6) Czy ogólne zasady obowiązującego prawa Unii takie jak zasady pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań, równości broni w postępowaniu, skutecznej ochrony sądowej, dostępu do niezależnego sądu i bardziej ogólnie sprawiedliwego procesu, zagwarantowane w art. 6 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (ze zmianami wynikającymi z art. 1 ust. 8 traktatu lizbońskiego, do którego odsyła art. 46 Traktatu o Unii Europejskiej) w związku z art. 6 europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, podpisanej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r. oraz z art. 46, 47 i 52 ust. 3 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, przyjętej w Nicei dnia 7 grudnia 2000 r., włączonej do traktatu lizbońskiego należy interpretować w ten sposób, iż stoją na przeszkodzie ustanowieniu przez państwo włoskie po istotnym upływie czasu przepisu prawnego (takiego jak art. 32 ust. 7 ustawy nr 183/10 w rozumieniu wynikającym z przepisu formułującego wykładnię autentyczną zawartego w art. 1 ust. 13 ustawy nr 92/12), który zmienia konsekwencje toczących się postępowań, działając bezpośrednio na szkodę pracownika z korzyścią dla pracodawcy oraz temu, że z trwaniem postępowania zmniejsza się proporcjonalnie skuteczność przywrócenia, do takiego stopnia, iż zostaje prawie wyeliminowana?

7) W razie uznania przez Trybunał Sprawiedliwości, że przytoczone zasady nie mają rangi podstawowych zasad porządku prawnego Unii Europejskiej dla celów ich horyzontalnego i ogólnego zastosowania a więc stwierdzenia jedynie niezgodności przepisu takiego jak art. 32 ust. 5-7 ustawy nr 183/10 (w rozumieniu wynikającym z art. 1ust. 13, ustawy nr 92/2012) z obowiązkami ustanowionymi w dyrektywie 1999/70/WE i Karcie Nicejskiej, czy spółkę, taką jak pozwana należy uznać za organ państwowy dla celów bezpośredniego wertykalnego zastosowania prawa UE a w szczególności klauzuli 4 dyrektywy 1999/70/WE i Karty Nicejskiej?;

8) W razie udzielenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedzi twierdzącej na pytania pierwsze, drugie, trzecie lub czwarte, czy zasada lojalnej współpracy, jako zasada leżąca u podstaw Unii Europejskiej, pozwala na niestosowanie przepisu formułującego wykładnię autentyczną takiego jak art. 1 ust. 13 ustawy nr 92/12, który uniemożliwia poszanowanie zasad wynikających z odpowiedzi udzielonych na pytania od pierwszego do czwartego?

______

⁽¹⁾ Dyrektywa Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotycząca Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz.U. L 175, s. 43).

⁽²⁾ Dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiająca ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 303, s. 16).

⁽³⁾ Dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (wersja przeredagowana) (Dz.U. L 204, s. 23).