Sprawa C-88/13: Philippe Gruslin v. Beobank SA, dawniej Citibank Belgium SA (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.409.8/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 17 listopada 2014 r.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 11 września 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation - Belgia) - Philippe Gruslin przeciwko Beobank SA, dawniej Citibank Belgium SA
(Sprawa C-88/13) 1
[Odesłanie prejudycjalne - Swoboda przedsiębiorczości - Swoboda świadczenia usług - Przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) - Dyrektywa 85/ 611/EWG - Artykuł 45 - Pojęcie "płatności na rzecz posiadaczy" - Wydawanie posiadaczom świadectw imiennych jednostek uczestnictwa]

Język postępowania: francuski

(2014/C 409/11)

(Dz.U.UE C z dnia 17 listopada 2014 r.)

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Philippe Gruslin

Strona pozwana: Beobank SA, dawniej Citibank Belgium SA

Sentencja

Przewidziany w art. 45 dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 95/26/WE z dnia 29 czerwca 1995 r., obowiązek, zgodnie z którym przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe, które prowadzi obrót swoimi jednostkami uczestnictwa na terytorium państwa członkowskiego innego niż państwo, w którym ma siedzibę, jest zobowiązane do zapewnienia dokonywania płatności na rzecz posiadaczy jednostek uczestnictwa w państwie członkowskim, w którym jego jednostki znajdują się w obrocie, należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje on wydawania posiadaczom świadectw jednostek uczestnictwa, które są wpisane pod ich nazwiskiem do prowadzonego przez emitenta rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa.

1 Dz.U. C 147 z 25.5.2013.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.