Sprawa C-877/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 19 września 2019 r. w sprawie T-153/17, FV przeciwko Radzie, wniesione w dniu 28 listopada 2019 r. przez FV.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.77.25

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 marca 2020 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 19 września 2019 r. w sprawie T-153/17, FV przeciwko Radzie, wniesione w dniu 28 listopada 2019 r. przez FV

(Sprawa C-877/19 P)

Język postępowania: francuski

(2020/C 77/36)

(Dz.U.UE C z dnia 9 marca 2020 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: FV (przedstawiciel: adwokat É. Boigelot)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszącego odwołanie

– Uchylenie wyroku z dnia 19 września 2019 r. (T-153/17);

– Orzeczenie zgodnie z żądaniami wnoszącej odwołanie sformułowanymi w pierwszej instancji, a co za tym idzie, stwierdzenie nieważności sprawozdań z oceny sporządzonych w odniesieniu do wnoszącej odwołanie za lata 2014 i 2015, przyjętych definitywnie w dniu 5 grudnia 2016 r.;

– Obciążenie Rady całością kosztów obu instancji.

Zarzuty i główne argumenty

W zaskarżonym wyroku Sąd oddalił żądanie stwierdzenia nieważności sprawozdań z oceny za lata 2014 i 2015.

W ramach zarzutu odwołania wnosząca odwołanie podnosi, po pierwsze, naruszenie przez Sąd obowiązku przeprowadzenia kontroli i obowiązku uzasadnienia oraz przeinaczenie danych zawartych w aktach sprawy, a po drugie, naruszenie zasad zawartych w przewodniku przeprowadzania ocen, obowiązku uzasadnienia i obowiązku staranności, a także oczywisty błąd w ocenie.

Zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd popełnił oczywisty błąd w ocenie i przeinaczył fakty uznając, że jej rzekomo niestosowne zachowanie było jedynym powodem, dla którego administracja przyznała jej ocenę "dostateczną" z tytułu "poczucia obowiązku", podczas gdy rubryka ta jest zdefiniowana w przewodniku przeprowadzania ocen jako "zaangażowanie zainteresowanego w pracę, jego gotowość do wypełniania zadań aktywnie i konstruktywnie".

Ponadto wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd nie zbadał prawidłowo zmniejszenia zakresu jej zadań. Choroba lub praca w niepełnym wymiarze czasu pracy nie mogą bowiem uzasadniać odebrania części zadań urzędnikowi, co więcej - bez jego zgody.

Poza tym wnosząca odwołanie kwestionuje dokonane przez Sąd oceny dotyczące zmiany biura i stanowiska oraz jej zachowania w roku 2014, a także wskazuje, że stanowią one przeinaczenie danych zawartych w aktach sprawy.

Wreszcie, w przekonaniu wnoszącej odwołanie w zaskarżonym wyroku Sąd nie skrytykował braku staranności, w szczególności w odniesieniu do urzędnika, którego zdrowie psychiczne jest nadwyrężone, ani nie zastosował art. 59 ust. 1 akapit trzeci regulaminu pracowniczego urzędników.