Sprawa C-87/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 16 grudnia 2010 r. w sprawie T-286/08 Fidelio KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 25 lutego 2011 r. przez Fidelio KG.
Dz.U.UE.C.2011.152.10/3
Akt nienormatywny(Sprawa C-87/11 P)
(2011/C 152/19)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 21 maja 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Fidelio KG (przedstawiciel: adwokat M. Gail)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie T-286/08;
– uwzględnienie żądań przedstawionych w pierwszej instancji;
– obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Sąd niesłusznie przyjął, że w przypadku zgłoszenia oznaczenia "Hallux" dla "artykułów ortopedycznych" i "obuwia" występuje bezwzględna podstawa odmowy rejestracji w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94. Nie da się zrozumieć dlaczego Sąd wbrew twierdzeniom skarżącej przychylił się do argumentacji Urzędu i wyszedł z założenia, że "hallux", łacińskie określenie dużego palca stanowi zwyczajowy skrót określenia "hallux valgus" czyli zniekształcenia dużego palca. Takie działanie Sądu wykracza poza ramy zasady badania z urzędu i ponadto narusza obowiązek uzasadnienia.
Poza tym Sąd dokonał nieprawidłowego ustalenia towarów i kategorii towarów. Jako że pojęcie "artykuły ortopedyczne" ma bardzo szeroki zakres i wystarcza gdy podstawa odmowy rejestracji odnosi się jedynie do części towarów Urząd ma możliwość wskazania dowolnej ilości rodzajów towarów w celu odmowy rejestracji określonego rodzaju towarów. Tej okoliczności Sąd nie wziął pod uwagę.
Jeżeli chodzi o obuwie Sąd wyszedł z błędnego założenia, że istnieje kategoria towarów zwana "obuwiem oferującym komfort noszenia". W rzeczywistości nie ma jednak żadnej różnicy między obuwiem ogólnym i tak zwanym obuwiem oferującym komfort noszenia.
Dodatkowo przy określaniu właściwego kręgu odbiorców dla odpowiednio "artykułów ortopedycznych" i "obuwia" Sąd kierował się rozważaniami niemającymi znaczenia dla sprawy. Zdaniem wnoszącej odwołanie, w tym względzie należy oprzeć się na przeciętnym odbiorcy. Taki przeciętny odbiorca nie zna jednak łaciny ani nie posiada wiedzy na temat zniekształcenia stopy zwanego hallux valgus. Znaku towarowego "Hallux" nie można zatem traktować jako znaku opisowego.
Wreszcie Sąd dopuścił się naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 nie przeprowadzając analizy oznaczenia "Hallux" w oparciu o ten przepis.