Sprawa C-821/19: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 16 listopada 2021 r. - Komisja Europejska v. Węgry

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.24.4

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 stycznia 2022 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 16 listopada 2021 r. - Komisja Europejska/Węgry

(Sprawa C-821/19) ¹

[Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Polityka azylowa - Dyrektywy 2013/32/UE i 2013/33/UE - Procedura przyznawania ochrony międzynarodowej - Podstawy niedopuszczalności - Pojęcia "bezpiecznego kraju trzeciego" i "kraju pierwszego azylu" - Pomoc świadczona osobom ubiegającym się o azyl - Karalność - Zakaz wjazdu do strefy nadgranicznej danego państwa członkowskiego]

Język postępowania: węgierski

(2022/C 24/05)

(Dz.U.UE C z dnia 17 stycznia 2022 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo J. Tomkin, A. Tokar i M. Condou-Durande, następnie J. Tomkin i A. Tokar, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Węgry (przedstawiciele: K. Szijjartó, M. Tatrai i M.Z. Feher, pełnomocnicy)

Sentencja

1) Węgry uchybiły zobowiązaniom ciążącym na nich na mocy:

- art. 33 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej, pozwalając na odrzucenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej jako niedopuszczalnego ze względu na to, że wnioskodawca przybył na terytorium Węgier przez państwo, w którym nie jest narażony na prześladowania lub na ryzyko doznania poważnej krzywdy lub w którym zapewniony jest odpowiedni poziom ochrony;

- art. 8 ust. 2 i art. 22 ust. 1 dyrektywy 2013/32, a także art. 10 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia norm dotyczących przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową, obwarowując w prawie krajowym sankcją karną czyn każdej osoby, która w ramach działalności organizacyjnej świadczy pomoc w wystąpieniu z wnioskiem o udzielenie azylu na terytorium Węgier lub w złożeniu takiego wniosku, jeżeli można udowodnić ponad wszelką rozsądną wątpliwość, że osoba ta była świadoma tego, iż taki wniosek nie może zostać uwzględniony na podstawie tego prawa;

- art. 8 ust. 2, art. 12 ust. 1 lit. c) i art. 22 ust. 1 dyrektywy 2013/32, a także art. 10 ust. 4 dyrektywy 2013/33, pozbawiając prawa do zbliżania się do granic zewnętrznych tego państwa każdego, kto jest podejrzewany o popełnienie takiego czynu zabronionego.

2) W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3) Węgry pokrywają, oprócz własnych kosztów, cztery piąte kosztów poniesionych przez Komisję Europejską.

4) Komisja Europejska pokrywa jedną piątą własnych kosztów.

¹ Dz.U. C 19 z 20.01.2020.