Sprawa C-809/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 15 października 2018 r. w sprawie T-7/17: John Mills/EUIPO, wniesione w dniu 20 grudnia 2018 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.148.8

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 kwietnia 2019 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 15 października 2018 r. w sprawie T-7/17: John Mills/EUIPO, wniesione w dniu 20 grudnia 2018 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

(Sprawa C-809/18 P)

Język postępowania: angielski

(2019/C 148/09)

(Dz.U.UE C z dnia 29 kwietnia 2019 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Lukošiūtė, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: John Mills Ltd, Jerome Alexander Consulting Corp.

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o: - uchylenie zaskarżonego wyroku;

- obciążenie John Mills Ltd kosztami postępowania poniesionymi przez EUIPO.

Zarzuty i główne argumenty

Naruszenie art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009 ¹

- Sąd dokonał błędnej wykładni art. 8 ust. 3 rozporządzenia 207/2009, ograniczając zakres jego stosowania do pojęcia "identyczności" oznaczeń i nadając mu znaczenie wynikające z art. 8 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 207/2009.

- Sąd nie uwzględnił wystarczająco celu art. 8 ust. 3 rozporządzenia 207/2009 polegającego na zapobieżeniu niewłaściwemu używaniu znaku towarowego przez agenta właściciela tego znaku, ponieważ agent może wykorzystać wiedzę i doświadczenie zdobyte w czasie trwania relacji gospodarczej łączącej go z właścicielem i, w konsekwencji, czerpać nienależną korzyść z wysiłków i inwestycji dokonanych przez właściciela znaku towarowego - ponieważ Sąd przyznał w sposób dyskusyjny pierwszeństwo wykładni literalnej. Natomiast orzecznictwo Unii opiera się stale na celowościowej wykładni prawa unijnych znaków towarowych.

- Literalna wykładnia nie umożliwia również stwierdzenia, że art. 8 ust. 3 rozporządzenia 207/2009 ma zastosowanie jedynie do identycznych znaków towarowych. Wystarcza zatem, gdy sporne oznaczenia pokrywają się w zakresie elementów, do których zasadniczo odnosi się charakter odróżniający wcześniejszego znaku towarowego. Na tej podstawie odpowiednim kryterium dla zbadania kolidujących ze sobą znaków towarowych w świetle art. 8 ust. 3 rozporządzenia 207/2009 jest określenie, czy zgłoszenie unijnego znaku towarowego odtwarza zasadnicze elementy wcześniejszego znaku towarowego w sposób taki, że jest oczywiste, iż zgłaszający przywłaszcza sobie uprawnienia przysługujące zgodnie z prawem właścicielowi znaku towarowego. Faktycznie nieuczciwy agent miałby możliwość uniemożliwienia nie tylko wszelkiej dalszej rejestracji wcześniejszego znaku towarowego przez pierwotnego właściciela znaku towarowego w Unii Europejskiej - lecz również uniemożliwienia jakiegokolwiek używania wcześniejszego znaku towarowego przez pierwotnego właściciela w Unii Europejskiej.

Naruszenie art. 36 statutu Trybunału Sprawiedliwości

- Zaskarżony wyrok zawiera sprzeczne rozumowanie w zakresie, w jakim stwierdzono w nim z jednej strony, że oznaczenia są identyczne, gdy jedno oznaczenie odtwarza drugie bez żadnej zmiany lub uzupełnienia, a z drugiej strony, że oznaczenia są również identyczne, gdy dokonane zmiany nie zmieniają charakteru odróżniającego danego oznaczenia (zob. pkt 38-40 zaskarżonego wyroku). Takie rozumowanie jest sprzeczne, ponieważ to samo pojęcie "identyczności" zastosowano do różnych sytuacji prawnych i faktycznych, a także błędnie nadano mu dwa różne znaczenia.

- Sąd nie przedstawił wyjaśnień dotyczących względów, dla których jest zdania, że kolidujące ze sobą znaki towarowe nie są objęte zakresem stosowania art. 8 ust. 3 rozporządzenia 207/2009 - w następstwie zastosowania przez Sąd kryteriów określonych w pkt 39 zaskarżonego wyroku.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 2009, L 78, s. 1).