Sprawa C-8/19 PPU: postępowanie karne przeciwko RH.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.172.6

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 maja 2019 r.

Postanowienie Trybunału (pierwsza izba) z dnia 12 lutego 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Spetsializiran nakazatelen sad - Bułgaria) - postępowanie karne przeciwko

RH

(sprawa C-8/19 PPU) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Pilny tryb prejudycjalny - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Dyrektywa (UE) 2016/343 - Artykuł 4 - Publiczne wypowiedzi o winie - Postanowienie o tymczasowym aresztowaniu - Środki odwoławcze - Procedura kontroli zgodności z prawem tego postanowienia - Poszanowanie domniemania niewinności - Artykuł 267 TFUE - Artykuł 47 akapit drugi Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Prawo do bycia wysłuchanym w rozsądnym terminie - Uregulowanie krajowe ograniczające możliwość skierowania przez sądy krajowe do Trybunału wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym lub nakładające na nie obowiązek wydania orzeczenia bez oczekiwania na odpowiedź na ten wniosek - Sankcje dyscyplinarne w wypadku nieprzestrzegania tego uregulowania)

Język postępowania: bułgarski

(2019/C 172/07)

(Dz.U.UE C z dnia 20 maja 2019 r.)

Sąd odsyłający

Spetsializiran nakazatelen sad

Strona w postępowaniu karnym

RH

Sentencja

1) Artykuł 267 TFUE i art. 47 akapit drugi Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu interpretowanemu w orzecznictwie w taki sposób, że skutkuje ono obowiązkiem orzeczenia przez sąd krajowy w przedmiocie zgodności z prawem postanowienia o tymczasowym aresztowaniu bez możliwości skierowania do Trybunału wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym lub oczekiwania na jego odpowiedź.

2) Artykuł 4 i 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym w związku z motywem 16 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że wymogi wynikające z domniemania niewinności nie stoją na przeszkodzie - gdy właściwy sąd bada uzasadnione podejrzenie, że podejrzany lub oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwo, aby orzec w przedmiocie zgodności z prawem postanowienia o tymczasowym aresztowaniu - wyważeniu przez ten sąd przedstawionych mu dowodów obciążających i odciążających ani uzasadnieniu przez niego orzeczenia nie tylko poprzez wskazanie ustalonych okoliczności, lecz także poprzez rozstrzygnięcie w przedmiocie zarzutów obrońcy danej osoby, pod warunkiem że w orzeczeniu tym nie przedstawiono aresztowanej osoby jako winnej.

¹ Dz.U. C 93 z 11.3.2019.