Sprawa C-799/19: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 25 listopada 2020 r. - NI, OJ, PK v. Sociálna poisťovňa.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.35.17

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 lutego 2021 r.

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 25 listopada 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresný súd Košice I - Słowacja) - NI, OJ, PK / Sociálna poisťovňa

(Sprawa C-799/19) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Dyrektywa 2008/94/WE - Artykuły 2 i 3 - Ochrona pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy - Pojęcia "niezaspokojonych roszczeń pracowników" i "niewypłacalności pracodawcy" - Wypadek przy pracy - Śmierć pracownika - Zadośćuczynienie za krzywdę - Windykacja roszczenia od pracodawcy - Brak możliwości - Instytucja gwarancyjna]

Język postępowania: słowacki

(2021/C 35/22)

(Dz.U.UE C z dnia 1 lutego 2021 r.)

Sąd odsyłający

Okresný súd Košice I

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: NI, OJ, PK

Strona pozwana: Sociálna poisťovňa

Sentencja

1) Artykuł 2 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy należy interpretować w ten sposób, że pracodawcy nie można uważać za "niewypłacalnego", jeśli złożono wobec niego wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego w związku z roszczeniem o zadośćuczynienie uznanym orzeczeniem sądowym, ale w postępowaniu egzekucyjnym uznano wierzytelność za nieściągalną ze względu na faktyczną niewypłacalność pracodawcy. Do sądu odsyłającego należy jednak sprawdzenie, czy zgodnie z art. 2 ust. 4 tej dyrektywy dane państwo członkowskie postanowiło rozszerzyć ochronę pracowników przewidzianą we wspomnianej dyrektywie na taką sytuację związaną z niewypłacalnością, która to sytuacja została stwierdzona na podstawie postępowań przewidzianych w przepisach prawa krajowego, innych niż postępowania określone we wspomnianym art. 2 ust. 1.

2) Artykuł 1 ust. 1 i art. 3 dyrektywy 2008/94/WE należy interpretować w ten sposób, że zadośćuczynienie należne od pracodawcy na rzecz bliskich osób pozostających przy życiu za krzywdę doznaną wskutek śmierci pracownika w następstwie wypadku przy pracy można uznać za "roszczenie pracowników wynikające z umowy o pracę lub stosunku pracy" w rozumieniu art. 1 ust. 1 tej dyrektywy tylko wtedy, gdy jest ono objęte pojęciem "wynagrodzenia" stosownie do tego, jak to pojęcie zostało uściślone w prawie krajowym, czego ustalenie należy do sądu krajowego.

¹ Dz.U. C 19 z 20.1.2020.