Sprawa C-79/17: Procedury wszczęte przez Gmalieva s.r.o. i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.399.12

Akt nienormatywny
Wersja od: 5 listopada 2018 r.

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 6 września 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesverwaltungsgericht Oberösterreich - Austria) - Procedury wszczęte przez Gmalieva s.r.o. i in.
(Sprawa C-79/17) 1

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Swoboda świadczenia usług - Gry losowe - Monopol w zakresie gier losowych w państwie członkowskim - Przepisy krajowe zakazujące eksploatacji automatów do gier w braku uprzedniego zezwolenia organów administracyjnych)

Język postępowania: niemiecki

(2018/C 399/15)

(Dz.U.UE C z dnia 5 listopada 2018 r.)

Sąd odsyłający

Landesverwaltungsgericht Oberösterreich

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Gmalieva s.r.o., Celik KG, PBW GmbH, Antoaneta Claudia Gruber, Play For Me GmbH, Haydar Demir

Przy udziale: Landespolizeidirektion Oberösterreich

Sentencja

Do sądu krajowego należy ustalenie w świetle wskazówek przedstawionych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności w wyroku z dnia 30 kwietnia 2014 r., Pfleger i in. (C-390/12, EU:C:2014:281), czy krajowe przepisy ustanawiające monopol w dziedzinie gier losowych, tego rodzaju, jak przepisy rozpatrywane w postępowaniu głównym należy uznać za spójne w świetle art. 56 i nast. TFUE, gdy w krajowym postępowaniu sądowym ustalono, że:

-
uzależnienie od gier nie stanowi problemu społecznego wymagającego działania ze strony państwa;
-
zakazane gry losowe nie są uważane za działanie kryminalne, lecz jedynie za naruszenie administracyjne;
-
wpływy państwa z gier losowych wynoszą w skali roku ponad 500 mln EUR, czyli 0,4 % rocznego budżetu państwa, oraz
-
środki reklamy posiadaczy koncesji w dużej mierze mają również na celu zachęcenie do gier losowych osób dotychczas nieuczestniczących w takich grach.
1 Dz.U. C 178 z 6.6.2017.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.