Sprawa C-79/13: Federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers v. Selver Saciri, Danijela Dordevic, Danjel Saciri reprezentowany przez Selvera Saciriego i Danijelę Dordevic, Sanela Saciri reprezentowana przez Selvera Saciriego i Danijelę Dordevic, Denis Saciri reprezentowany przez Selvera Saciriego i Danijelę Dordevic, Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn van Diest.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.112.14

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 kwietnia 2014 r.

Wyrok Trybunału (czwarty izba) z dnia 27 lutego 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeidshof te Brussel - Belgia) - Federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers przeciwko Selverowi Saciriemu, Danijeli Dordevic, Danjelowi Saciriemu reprezentowanemu przez Selvera Saciriego i Danijelę Dordevic, Saneli Saciri reprezentowanej przez Selvera Saciriego i Danijelę Dordevic, Denisowi Saciriemu reprezentowanemu przez Selvera Saciriego i Danijelę Dordevic, Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn van Diest

(Sprawa C-79/13) ¹

(Dyrektywa 2003/9/WE - Minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl - Artykuł 13 ust. 1 - Termin przyznania materialnych warunków przyjmowania - Artykuł 13 ust. 2 - Przepisy w sprawie materialnych warunków przyjmowania - Gwarancje - Artykuł 13 ust. 5 - Ustalenie i przyznanie minimalnych warunków przyjmowania osobom ubiegającym się o azyl - Wysokość przyznanej pomocy - Artykuł 14 - Formy dotyczące materialnych warunków przyjmowania - Przeciążenie struktur przyjmujących - Odesłanie do krajowych systemów ochrony społecznej - Dostarczanie materialnych warunków przyjmowania w postaci zasiłków pieniężnych)

(2014/C 112/16)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 14 kwietnia 2014 r.)

Sąd odsyłający

Arbeidshof te Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers

Strona pozwana: Selver Saciri, Danijela Dordevic, Danjel Saciri reprezentowany przez Selvera Saciriego i Danijelę Dordevic, Sanela Saciri reprezentowana przez Selvera Saciriego i Danijelę Dordevic, Denis Saciri reprezentowany przez Selvera Saciriego i Danijelę Dordevic, Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn van Diest

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Arbeidshof te Brussel - Wykładnia art. 13 ust. 1, 2 i 5 oraz art. 14 ust. 1, 3, 5 i 8 dyrektywy Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl (Dz.U. L 31, s. 18) - Przyznanie zasiłków pieniężnych - Obowiązki państw członkowskich - Przeciążenie krajowych struktur przyjmujących przeznaczonych do zakwaterowania osób ubiegających się o azyl

Sentencja

1) Artykuł 13 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl należy interpretować w ten sposób, że gdy państwo członkowskie postanowiło zapewnić materialne warunki przyjmowania w postaci zasiłków pieniężnych lub talonów, zasiłki te powinny być dostarczane od chwili złożenia wniosku o udzielenie azylu zgodnie z przepisami art. 13 ust. 1 tej dyrektywy i spełniać minimalne normy określone przepisami art. 13 ust. 2 wspomnianej dyrektywy. Owo państwo członkowskie powinno czuwać nad tym, by łączna wysokość zasiłków pieniężnych obejmujących materialne warunki przyjmowania wystarczała do zapewnienia godnego poziomu życia odpowiedniego dla stanu zdrowia osób ubiegających się o azyl oraz ich utrzymania, umożliwiając im w szczególności dysponowanie zakwaterowaniem przy uwzględnieniu w razie potrzeby zachowania interesu osób mających specjalne potrzeby na mocy przepisów art. 17 tejże dyrektywy. Materialne warunki przyjmowania przewidziane w art. 14 ust. 1, 3, 5 i 8 dyrektywy 2003/9 nie obciążają państw członkowskich, gdy postanowiły one przyznawać te warunki wyłącznie w postaci zasiłków pieniężnych. Jednakże wysokość tych zasiłków musi być wystarczająca do tego, by umożliwić zakwaterowanie małoletnich dzieci z ich rodzicami, tak aby mogła zostać utrzymana jedność rodziny osób ubiegających się o azyl.

2) Dyrektywę 2003/9 należy intepretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie temu, by w razie przeciążenia struktur zakwaterowania przeznaczonych dla osób ubiegających się o azyl państwa członkowskie mogły odsyłać te osoby do instytucji systemu ogólnej pomocy społecznej, o ile system ten zapewnia osobom ubiegającym się o azyl poszanowanie minimalnych norm przewidzianych przez tę dyrektywę.

¹ Dz.U. C 114 z 20.4.2013.