Sprawa C-76/19: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. - Direktor na Teritorialna direktsiya Yugozapadna Agentsiya "Mitnitsi", dawniej Mitnitsa Aerogara Sofia v. "Curtis Balkan" EOOD.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.287.6/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 31 sierpnia 2020 r.

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Varhoven administrativen sad - Bułgaria) - Direktor na Teritorialna direktsiya Yugozapadna Agentsiya "Mitnitsi", dawniej Mitnitsa Aerogara Sofia / "Curtis Balkan" EOOD

(Sprawa C-76/19) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Unia celna - Wspólnotowy kodeks celny - Artykuł 32 ust. 1 lit. c) - Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 - Artykuł 157 ust. 2, art. 158 ust. 3 i art. 160 - Ustalanie wartości celnej - Korekta - Opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna - Opłaty licencyjne stanowiące "warunek sprzedaży" towarów, dla których ustalana jest wartość celna - Opłaty licencyjne uiszczane przez nabywcę spółce dominującej za dostarczenie know-how niezbędnego do wytworzenia produktów gotowych - Towary nabyte od osób trzecich będące komponentami mającymi stanowić część składową produktów wytwarzanych na podstawie licencji]

Język postępowania: bułgarski

(2020/C 287/08)

(Dz.U.UE C z dnia 31 sierpnia 2020 r.)

Sąd odsyłający

Varhoven administrativen sad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Direktor na Teritorialna direktsiya Yugozapadna Agentsiya "Mitnitsi", dawniej Mitnitsa Aerogara Sofia

Strona przeciwna: "Curtis Balkan" EOOD

Sentencja

Artykuł 32 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny w związku z art. 157 ust. 2, art. 158 ust. 3 i art. 160 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia nr 2913/92 należy interpretować w ten sposób, że do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary należy dodać proporcjonalną część kwoty opłat licencyjnych uiszczanych przez spółkę na rzecz jej spółki dominującej w zamian za dostarczenie know-how do produkcji wyrobów gotowych, w okolicznościach, w których przywożone towary mają stanowić wraz z innymi komponentami część składową wspomnianych wyrobów gotowych, a ta pierwsza spółka nabywa je od sprzedawców odrębnych od spółki dominującej, jeżeli:

– opłaty licencyjne nie zostały ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej;

– odnoszą się one do przywożonych towarów, co wymaga istnienia wystarczająco ścisłego związku między opłatami licencyjnymi a tymi towarami,

– uiszczenie opłat licencyjnych stanowi warunek sprzedaży tych towarów, czyli w przypadku braku takiej płatności zawarcie umowy sprzedaży dotyczącej przywożonych towarów, a w konsekwencji ich dostawa, nie miałyby miejsca

– da się dokonać stosownego podziału opłat licencyjnych na podstawie obiektywnych i wymiernych danych,

co powinien sprawdzić sąd krajowy, biorąc pod uwagę wszystkie istotne czynniki, w szczególności zaś stosunki prawne i faktyczne pomiędzy nabywcą, danymi sprzedającymi i licencjodawcą.

¹ Dz.U. C 155 z 6.5.2019.