Sprawa C-727/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja) w dniu 22 listopada 2018 r. - HX / Procureur général pres la cour d'appel de Paris, Ville de Paris.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.35.13

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 stycznia 2019 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja) w dniu 22 listopada 2018 r. - HX / Procureur général près la cour d'appel de Paris, Ville de Paris

(Sprawa C-727/18)

Język postępowania: francuski

(2019/C 35/17)

(Dz.U.UE C z dnia 28 stycznia 2019 r.)

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę kasacyjną: HX

Druga strona postępowania kasacyjnego: Procureur général près la cour d'appel de Paris, Ville de Paris

Pytania prejudycjalne

1) Czy dyrektywa 2006/123/WE ¹  z dnia 12 grudnia 2006 r., w świetle definicji jej przedmiotu i zakresu stosowania zawartej w art. 1 i art. 2 tej dyrektywy, ma zastosowanie do wielokrotnego krótkotrwałego wynajmu, nawet prowadzonego poza działalnością zawodową, umeblowanego lokalu mieszkalnego, który nie stanowi głównego miejsca zamieszkania wynajmującego, klientom zatrzymującym się przejazdem, którzy nie dokonują w nim zameldowania, zwłaszcza w świetle pojęć usługodawcy i usług?

2) W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie, czy uregulowanie krajowe, takie jak przewidziane w art. L. 631-7 kodeksu budownictwa i mieszkalnictwa, stanowi system udzielania zezwoleń na powyższą działalność w rozumieniu art. od 9 do 13 dyrektywy 2006/123 z dnia 12 grudnia 2006 r., czy jedynie wymóg podlegający przepisom art. 14 i 15?

W przypadku gdy zastosowanie znajdują art. od 9 do 13 dyrektywy 2006/123/WE z dnia 12 grudnia 2006 r.:

3) Czy art. 9 lit. b) tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że cel w postaci zwalczania problemu niedoboru mieszkań przeznaczonych na wynajem stanowi nadrzędny interes publiczny pozwalający uzasadnić przepis krajowy ustanawiający wymóg uzyskania, w niektórych obszarach geograficznych, zezwolenia na wielokrotny krótkoterminowy wynajem umeblowanego lokalu mieszkalnego klientom zatrzymującym się przejazdem, którzy nie dokonują w nim zameldowania?

4) W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej, czy taki przepis jest proporcjonalny w stosunku do zamierzonego celu?

5) Czy art. 10 ust. 2 lit. d) i e) dyrektywy stoi na przeszkodzie przepisowi krajowemu, który wymaga posiadania zezwolenia na "wielokrotny", "krótkoterminowy" wynajem umeblowanego lokalu mieszkalnego "klientom zatrzymującym się przejazdem, którzy nie dokonują w nim zameldowania"?

6) Czy art. 10 ust. 2 lit. d) - g) dyrektywy stoi na przeszkodzie systemowi zezwoleń, w ramach którego warunki wydawania zezwoleń są określane w drodze uchwały rady gminy, w świetle celów zróżnicowania społecznego, zwłaszcza z uwzględnieniem charakterystyki rynków lokali mieszkalnych i konieczności uniknięcia zwiększenia niedoboru mieszkań?

¹ Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 376, s. 36).