Sprawa C-712/19: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 25 lutego 2021 r. - Novo Banco SA v. Junta de Andalucía.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.138.8

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 kwietnia 2021 r.

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 25 lutego 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo - Hiszpania) - Novo Banco SA / Junta de Andalucía

(Sprawa C-712/19) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Swoboda przedsiębiorczości - Swobodny przepływ kapitału - Podatki - Podatek obciążający przechowywane przez instytucje kredytowe depozyty klientów - Odliczenia podatkowe przyznane wyłącznie instytucjom mającym siedzibę lub placówki na terytorium wspólnoty autonomicznej Andaluzji - Odliczenia podatkowe przyznane wyłącznie w odniesieniu do inwestycji związanych z projektami realizowanymi na terytorium tej wspólnoty autonomicznej - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 401 - Zakaz poboru innych podatków krajowych, które mogą być uznane za podatki obrotowe - Pojęcie "podatku obrotowego" - Zasadnicze cechy charakterystyczne VAT - Brak]

(2021/C 138/10)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 19 kwietnia 2021 r.)

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Novo Banco SA

Strona przeciwna: Junta de Andalucía

Sentencja

1) Swobodę przedsiębiorczości ustanowioną w art. 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że w odniesieniu do odliczeń od kwoty brutto podatku obciążającego depozyty wnoszone przez klientów instytucji kredytowych, których siedziba główna lub placówki znajdują się na terytorium danego regionu państwa członkowskiego:

– stoi ona na przeszkodzie odliczeniu w wysokości 200 000 EUR od kwoty brutto tego podatku przysługującemu instytucjom kredytowym, których siedziba znajduje się na terytorium tego regionu;

– nie stoi ona na przeszkodzie odliczeniu od kwoty brutto wspomnianego podatku wynoszącemu 5 000 EUR na każdą placówkę znajdującą się na terytorium tego regionu, względnie 7 500 EUR w przypadku każdej placówki znajdującej się w gminie liczącej mniej niż 2 000 mieszkańców, chyba że odliczenie to prowadzi w rzeczywistości do nieuzasadnionej dyskryminacji ze względu na miejsce siedziby odnośnych instytucji kredytowych, czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego.

Artykuł 63 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że w odniesieniu do podatku obciążającego depozyty wnoszone przez klientów instytucji kredytowych, których siedziba główna lub placówki znajdują się na terytorium danego regionu państwa członkowskiego, stoi on na przeszkodzie odliczeniom od kwoty brutto tego podatku stanowiącym równowartość kredytów, pożyczek i inwestycji przeznaczonych na projekty realizowane w tym regionie, o ile odliczenia te realizują cel o charakterze czysto ekonomicznym.

2) Artykuł 401 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym wprowadzającym podatek należny od instytucji kredytowych z tytułu przechowywania depozytów klientów, którego podstawa opodatkowania odpowiada średniej arytmetycznej sald kwartalnych tych depozytów i którego podatnik nie może przerzucić na osoby trzecie.

¹ Dz.U. C 423 z 16.12.2019.