Sprawa C-69/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 19 listopada 2018 r. w sprawie T-661/16, Credito Fondiario/SRB, wniesione w dniu 29 stycznia 2019 r. przez Credito Fondiario SpA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.103.18

Akt nienormatywny

Wersja od: 18 marca 2019 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 19 listopada 2018 r. w sprawie T-661/16, Credito Fondiario/SRB, wniesione w dniu 29 stycznia 2019 r. przez Credito Fondiario SpA

(Sprawa C-69/19 P)

Język postępowania: włoski

(2019/C 103/19)

(Dz.U.UE C z dnia 18 marca 2019 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Credito Fondiario SpA (przedstawiciele: adwokaci F. Sciaudone, F. Iacovone, S. Frazzani, A. Neri)

Druga strona postępowania: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji Interwenienci: Republika Włoska, Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

- uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

- obciążenie SRB kosztami postępowania odwoławczego i postępowania w sprawie T-661/16;

- tytułem ewentualnym, uchylenie zaskarżonego postanowienia w części, w której Credito Fondiario została obciążona kosztami postępowania poniesionymi przez SRB, oraz rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w pierwszej instancji według względów słuszności.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi, że zaskarżone postanowienie jest obarczone licznymi błędami, które stanowią zarówno błędy co do prawa, jak i błędy proceduralne.

I. Błędna kwalifikacja okoliczności faktycznych. Brak uzasadnienia

Sąd dokonał błędnej kwalifikacji okoliczności faktycznych w rozumieniu orzecznictwa, które przewiduje, że w braku publikacji lub notyfikacji termin na wniesienie skargi rozpoczyna swój bieg od momentu, gdy zainteresowana osoba uzyskała pełną wiedzę o treści i uzasadnieniu danego aktu, pod warunkiem że zażądała pełnej treści w rozsądnym terminie.

W szczególności Sąd błędnie przyjął, że wnosząca odwołanie dowiedziała się o dwóch decyzjach SRB za pośrednictwem dwóch zawiadomień Banca d'Italia z dnia 3 i 27 maja 2016 r. Ponadto Sąd błędnie przyjął, że wnosząca odwołanie nie podjęła działania w rozsądnym terminie w celu otrzymania obu decyzji SRB. Sąd nie uwzględnił należycie kontekstu niepewności prawnej. W konsekwencji Sąd błędnie stwierdził wniesienie skargi z przekroczeniem terminu w świetle szczególnych okoliczności sprawy.

II. Błędna interpretacja i zastosowanie orzecznictwa dotyczącego "rozsądnego terminu"

Ocena Sądu, według której skarga została wniesiona z przekroczeniem terminu jest również obarczona błędną interpretacją (a w konsekwencji błędnym zastosowaniem w sprawie) orzecznictwa dotyczącego rozsądnego terminu, w jakim osoba zainteresowana powinna podjąć działanie w celu otrzymania decyzji podlegającej zaskarżeniu.

III. Naruszenie praw wnoszącej odwołanie do obrony. Naruszenie i błędne zastosowanie art. 126 regulaminu postępowania przed Sądem

Mimo iż Sąd zastosował liczne środki dowodowe i środki organizacji postępowania, to nie wezwał stron do przedstawienia swoich uwag w kwestii, czy skarga została wniesiona w terminie. Sąd po raz pierwszy zbadał kwestię terminu w postanowieniu, i oparł się na niej w celu odrzucenia skargi, nie umożliwiając stronom, w szczególności wnoszącej odwołanie, podniesienia argumentów i zakwestionowania tego aspektu.

Ponadto Sąd wydał postanowienie na podstawie art. 126 regulaminu postępowania przed Sądem, mimo iż z różnych względów było oczywiste, że wzgląd niedopuszczalności, na którym zostało oparte postanowienie o odrzuceniu skargi, nie był oczywisty.

W konsekwencji Sąd naruszył prawa wnoszącej odwołanie do obrony.

IV. Błędna ocena niedopuszczalności wniosku złożonego na podstawie art. 277 TFUE

Błędna ocena przez Sąd niedopuszczalności skargi o stwierdzenie nieważności automatycznie prowadzi do bezprawności postanowienia w części, w której Sąd stwierdził niedopuszczalność wniosku wnoszącej odwołanie o stwierdzenie bezprawności rozporządzenia nr 2015/63 ¹ . Sąd uznał bowiem, że drugi wniosek musiał być wnioskiem pomocniczym względem głównego wniosku o stwierdzenie nieważności, oraz że w konsekwencji oczywista niedopuszczalność skargi o stwierdzenie nieważności automatycznie skutkuje oczywistą niedopuszczalnością wniosku o stwierdzenie bezprawności rozporządzenia nr 2015/63.

V. Błędna ocena dotycząca rozstrzygnięcia o kosztach. Naruszenie i błędne zastosowanie art. 134 i 135 regulaminu postępowania

Tytułem ewentualnym wnosząca odwołanie kwestionuje postanowienie w zakresie, w jakim Sąd zasądził od niej koszty poniesione przez SRB.

Zdaniem wnoszącej odwołanie, ze względów słuszności Sąd powinien był zastosować art. 135 regulaminu postępowania i art. 135 § 1 regulaminu postępowania, lub w razie potrzeby obciążyć SRB przynajmniej częścią kosztów poniesionych przez wnoszącą odwołanie w rozumieniu art. 135 § 2 regulaminu postępowania.

¹ Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 11, s. 44).