Sprawa C-688/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 9 lipca 2019 r. w sprawie T-53/18, Republika Federalna Niemiec/Komisja Europejska, wniesione w dniu 18 września 2019 r. przez Republikę Federalną Niemiec.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.372.28

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 listopada 2019 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 9 lipca 2019 r. w sprawie T-53/18, Republika Federalna Niemiec/Komisja Europejska, wniesione w dniu 18 września 2019 r. przez Republikę Federalną Niemiec

(Sprawa C-688/19 P)

Język postępowania: niemiecki

(2019/C 372/30)

(Dz.U.UE C z dnia 4 listopada 2019 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: J. Möller, R. Kanitz, pełnomocnicy, wspierani przez M. Winkelmüllera, F. van Schewicka, M. Kottmanna, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

- uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 9 lipca 2019 r. w sprawie T-53/18, Niemcy/Komisja,

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/1995 z dnia 6 listopada 2017 r. w sprawie utrzymania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesienia do normy zharmonizowanej EN 13341:2005 + A1:2011 dotyczącej naziemnych termoplastycznych zbiorników stacjonarnych do magazynowania olei opałowych lekkich, nafty oraz olei napędowych domowego użytku zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 ¹ ,

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/1996 z dnia 6 listopada 2017 r. w sprawie utrzymania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesienia do normy zharmonizowanej EN 12285-2:2005 dotyczącej zbiorników stalowych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 ² ,

- tytułem ewentualnym w odniesieniu do żądań drugiego i trzeciego, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania,

- obciążenie Komisji kosztami postepowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi na poparcie swoich żądań dwa zarzuty:

Po pierwsze, zaskarżony wyrok narusza art. 18 ust. 2 rozporządzenia nr 305/2011 ³  w związku z jego art. 17 ust. 5. Sąd nie uwzględnił tego, że na podstawie tych przepisów Komisja była uprawniona i zobowiązana do przyjęcia jednego ze środków zaproponowanych przez Republikę Federalną Niemiec.

Po drugie, zaskarżony wyrok narusza art. 18 ust. 2 rozporządzenia nr 305/2011 w związku z jego art. 3 ust. 1 i 2 oraz 17 ust. 3. Sąd nie uwzględnił tego, że na podstawie tych przepisów Komisja była zobowiązana do zbadania, czy sporne normy zagrażają spełnianiu przez obiekty budowlane podstawowych wymagań.

¹ Dz.U. 2017, L 288, S. 36

² Dz.U. 2017, L 288, S. 39.

³ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz.U. 2011, L 88, s. 5).