Sprawa C-688/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Mercantil no 3 de Barcelona (Hiszpania) w dniu 27 grudnia 2013 r. - Gimnasio Deportivo San Andrés, S.L., pozostali uczestnicy postępowania: Gemma Atarés París i Agencia Estatal de la Administración Tributaria.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.78.4

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 marca 2014 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Mercantil n^o 3 de Barcelona (Hiszpania) w dniu 27 grudnia 2013 r. - Gimnasio Deportivo San Andrés, S.L., pozostali uczestnicy postępowania: Gemma Atarés París i Agencia Estatal de la Administración Tributaria

(Sprawa C-688/13)

(2014/C 78/08)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 15 marca 2014 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado Mercantil n^o 3 de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Gimnasio Deportivo San Andrés, S.L.

Pozostali uczestnicy postępowania: Gemma Atarés París i Agencia Estatal de la Administración Tributaria

Pytania prejudycjalne

1) Czy gwarancję, że przejmujący, który nabywa przedsiębiorstwo w upadłości lub jednostkę produkcyjną tego przedsiębiorstwa, nie odpowiada za zadłużenie wobec instytucji zabezpieczenia społecznego powstałe przed przysądzeniem jednostki produkcyjnej lub za zadłużenie wynikające ze stosunków pracy, jeżeli postępowanie upadłościowe powoduje uruchomienie ochrony co najmniej równorzędnej do tej, która jest przewidziana w dyrektywach wspólnotowych, należy rozumieć jako dotyczącą wyłącznie zobowiązań bezpośrednio związanych z umowami o pracę lub stosunkami pracy, czy też, w kontekście pełnej ochrony praw pracowniczych i utrzymania zatrudnienia, gwarancja ta powinna obejmować również zobowiązania pracownicze lub zadłużenie wobec instytucji zabezpieczenia społecznego powstałe przed przysądzeniem własności osobie trzeciej?

2) W tym samym kontekście gwarancji praw pracowniczych, czy nabywca jednostki produkcyjnej może uzyskać gwarancję sądu prowadzącego postępowanie upadłościowe i dokonującego przysądzenia nie tylko w odniesieniu do uprawnień wynikających z umów o pracę, ale również innych powstałych przed przysądzeniem długów, które

mógł mieć upadły podmiot wobec pracowników, których stosunek pracy został już wcześniej rozwiązany, lub wcześniejszego zadłużenia wobec instytucji zabezpieczenia społecznego?

3) Czy ten, kto nabywa przedsiębiorstwo w upadłości lub jego jednostkę produkcyjną, zobowiązując się do utrzymania wszystkich lub niektórych umów o pracę i przejmując wynikające z nich zobowiązania, uzyskuje gwarancję, że nie będzie można żądać od niego spełnienia lub przenieść na niego innych zobowiązań zbywającego związanych z umowami lub stosunkami, w które wstąpił, w szczególności zobowiązań pracowniczych w postaci zadłużenia wobec instytucji zabezpieczenia społecznego[?]

4) Reasumując, czy dyrektywę 23/2001 ¹ , w części dotyczącej przenoszenia jednostek produkcyjnych lub przedsiębiorstw, co do których w trybie sądowym lub administracyjnym orzeczono niewypłacalność i likwidację, można interpretować w ten sposób, że zezwala ona nie tylko na ochronę umów o pracę, ale także na udzielenie zapewnienia, że nabywca nie będzie ponosił odpowiedzialności za długi powstałe przed przysądzeniem danej jednostki produkcyjnej[?]

5) Czy redakcja art. 149 ust. 2 Ley Concursal Española (hiszpańskiej ustawy -prawo upadłościowe) w części dotyczącej przejęcia przedsiębiorstwa stanowi przepis prawa krajowego wymagany przez art. 5 ust. 2 lit. a) dyrektywy 23/2001 w celu zapewnienia skuteczności wprowadzonego wyjątku[?]

6) Jeśli tak, to czy wydane przez sąd w postępowaniu upadłościowym postanowienie o przysądzeniu zawierające wspomniane gwarancje i zabezpieczenia powinno w każdym wypadku wiązać pozostałe sądy lub być wiążące w postępowaniach administracyjnych, które mogą zostać wszczęte wobec nowego nabywcy w odniesieniu do długów powstałych przed datą nabycia, co oznaczałoby, że art. 44 Estatuto de los Trabajadores nie może pozbawić skuteczności postanowień art. 149 ust. 2 i 3 LC[?]

7) Jeżeli, przeciwnie, należałoby uznać, że art. 149 ust. 2 i 3 LC nie wprowadzają wyjątku, o którym mowa w art. 5 dyrektywy [2001/23], to czy Trybunał Sprawiedliwości może wyjaśnić, czy system przewidziany w art. 3 ust. 1 tej dyrektywy odnosi się wyłącznie do wynikających z istniejących umów praw i obowiązków o charakterze stricte pracowniczym, co oznaczałoby, że w żadnym razie na nabywcę nie zostają przeniesione prawa i obowiązki takie jak te wynikające z opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, czy też inne zobowiązania związane z umowami o pracę, które zostały rozwiązane przed wszczęciem postępowania upadłościowego[?]

¹ Dyrektywa Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów (Dz.U. L 82, s. 16 - wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 5, t. 4, s. 98).