Sprawa C-686/17: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2019 r. - Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs Frankfurt am Main eV v. Prime Champ Deutschland Pilzkulturen GmbH.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.383.12/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 listopada 2019 r.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof - Niemcy) - Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs Frankfurt am Main eV/Prime Champ Deutschland Pilzkulturen GmbH

(Sprawa C-686/17) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólna organizacja rynków produktów rolnych - Owoce i warzywa - Zasady wprowadzania do obrotu - Pojęcie "kraju pochodzenia" - Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 - Artykuł 113a ust. 1 - Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 - Artykuł 76 ust. 1 - Definicje dotyczące niepreferencyjnego pochodzenia towarów - Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 - Artykuł 23 ust. 1 i art. 23 ust. 2 lit. b) - Rozporządzenie (UE) nr 952/2013 - Artykuł 60 ust. 1 - Rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446 - Artykuł 31 lit. b) - Etapy produkcji, które miały miejsce w innym państwie członkowskim - Etykietowanie żywności - Zakaz etykietowania mogącego wprowadzać konsumenta w błąd - Dyrektywa 2000/13/WE - Artykuł 2 ust. 1 lit. a) ppkt (i) - Rozporządzenie (UE) nr 1169/2011 - Artykuł 7 ust. 1 lit. a) - Artykuł 1 ust. 4 - Artykuł 2 ust. 3 - Dodatkowe wyjaśnienia)

(2019/C 383/11)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2019 r.)

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs Frankfurt am Main eV

Strona pozwana: Prime Champ Deutschland Pilzkulturen GmbH

Sentencja

1) Artykuł 113a ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych, zmienionego rozporządzeniem Rady nr 361/2008 z dnia 14 kwietnia 2008 r., i art. 76 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i nr 1234/2007 należy interpretować w ten sposób, że w celu zdefiniowania pojęcia "kraju pochodzenia" stosowanego w tych przepisach należy odnieść się do rozporządzeń w dziedzinie celnej dla określania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, a mianowicie do art. 23 i nast. rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny i do art. 60 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny.

2) Artykuł 23 ust. 1 i art. 23 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 2913/92 oraz art. 60 ust. 1 rozporządzenia nr 952/2013 w związku z art. 31 lit. b) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego powinny być interpretowane w ten sposób, że krajem pochodzenia pieczarek hodowlanych jest kraj dokonania ich zbioru w rozumieniu tych przepisów, bez względu na to, iż istotne etapy produkcji miały miejsce w innych państwach członkowskich Unii, a pieczarki hodowlane zostały przewiezione do kraju, w którym dokonywano zbiorów, dopiero na trzy dni lub mniej przed pierwszym zbiorem.

3) Ogólny zakaz wprowadzania konsumenta w błąd co do kraju pochodzenia środków spożywczych ustanowiony w art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt (i) dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych i w art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 nie ma w odniesieniu do świeżych owoców i warzyw zastosowania do obowiązkowych informacji o kraju pochodzenia zgodnie z art. 113a ust. 1 rozporządzenia nr 1234/2007, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 361/2008, i art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 1308/2013.

4) Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że nie jest obowiązkowe podanie, w celu zapobieżenia wprowadzeniu konsumenta w błąd, zgodnie z zakazem ustanowionym w art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt (i) dyrektywy 2000/13 oraz w art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1169/2011, wyjaśnień dodatkowych względem obowiązkowych informacji o kraju pochodzenia wynikających z art. 113a ust. 1 rozporządzenia nr 1234/2007, zmienionego rozporządzeniem nr 361/2008, i art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 1308/2013.

¹ Dz.U. C 104 z 19.3.2018.