Sprawa C-681/13: Diageo Brands BV v. Simiramida-04 EOOD (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.311.6/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 21 września 2015 r.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 16 lipca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden - Niderlandy) - Diageo Brands BV/Simiramida-04 EOOD

(Sprawa C-681/13) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 44/ 2001 - Uznawanie i wykonywanie orzeczeń - Podstawy odmowy - Naruszenie porządku publicznego państwa, w którym wystąpiono o uznanie - Wydane przez sąd innego państwa członkowskiego orzeczenie niezgodne z prawem Unii w dziedzinie znaków towarowych - Dyrektywa 2004/48/WE - Egzekwowanie praw własności intelektualnej - Koszty sądowe]

Język postępowania: niderlandzki

(2015/C 311/07)

(Dz.U.UE C z dnia 21 września 2015 r.)

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Diageo Brands BV

Strona pozwana: Simiramida-04 EOOD

Sentencja

1) Artykuł 34 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż orzeczenie wydane w państwie członkowskim jest sprzeczne z prawem Unii, nie usprawiedliwia nieuznania tego orzeczenia w innym państwie członkowskim, w którym wystąpiono o uznanie, z tego powodu, że narusza ono porządek publiczny tego państwa, gdy powoływane naruszenie prawa nie stanowi oczywistego naruszenia zasadniczej normy porządku prawnego Unii, a zatem porządku prawnego państwa członkowskiego, w którym wystąpiono o uznanie lub prawa uznanego za podstawowe w tych porządkach prawnych. Błędne zastosowanie przepisu takiego jak art. 5 ust. 3 dyrektywy 89/104 takiego naruszenie nie stanowi.

Dokonując oceny ewentualnego istnienia oczywistego naruszenia porządku publicznego prawnego państwa, w którym wystąpiono o uznanie, sąd tego państwa członkowskiego musi mieć na uwadze okoliczność - chyba że zaistnieją wyjątkowe okoliczności utrudniające lub uniemożliwiające skorzystanie ze środków odwoławczych w państwie członkowskim pochodzenia orzeczenia - że podmioty prawa są zobowiązane do wyczerpania wszystkich środków odwoławczych przysługujących im w tym państwie członkowskim, aby uniknąć takiego naruszenia na wcześniejszym stadium

2) Artykuł 14 dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej należy interpretować w ten sposób, że zakres zastosowania tego przepisu obejmuje koszty sądowe poniesione przez strony postępowania w związku z toczącym się w jednym państwie członkowskim postępowaniem w przedmiocie żądania odszkodowawczego z tytułu szkody spowodowanej zajęciem w innym państwie członkowskim, mającym na celu zapobieżenie naruszeniu prawa własności intelektualnej, jeżeli w ramach tego postępowania w przedmiocie odszkodowania powstaje kwestia uznania wyroku wydanego w tym innym państwie członkowskim stwierdzającego niezgodność z prawem tego zajęcia.

¹ Dz.U. C 71 z 8.3.2014.