Sprawa C-68/07: Kerstin Sundelind Lopez v. Miguel Enrique Lopez Lizazo (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.22.15/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 stycznia 2008 r.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 29 listopada 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen - Szwecja) - Kerstin Sundelind Lopez przeciwko Miguelowi Enrique Lopezowi Lizazo

(Sprawa C-68/07)⁽¹⁾

(Rozporządzenie nr 2201/2003 - Artykuły 3, 6 i 7 - Właściwość sądu - Uznawanie i wykonanie orzeczeń w sprawach małżeńskich i odpowiedzialności rodzicielskiej - Właściwość w sprawach o rozwód - Pozwany obywatel państwa trzeciego mający miejsce zamieszkania w takim państwie - Krajowe przepisy o jurysdykcji przewidujące nadzwyczajną właściwość)

(2008/C 22/29)

Język postępowania: szwedzki

(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2008 r.)

Sąd krajowy

Högsta domstolen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Kerstin Sundelind Lopez

Strona pozwana: Miguel Enrique Lopez Lizazo

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Högsta domstolen - Wykładnia art. 3, 6 i 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz.U. L 338, str. 1) - Właściwość w sprawach o rozwód w sytuacji gdy strona pozwana ani nie ma miejsca zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego ani nie jest obywatelem państwa członkowskiego

Sentencja

Wykładni art. 6 i 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1347/2000, zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 2116/2004 z dnia 2 grudnia 2004 r. w zakresie umów ze Stolicą Apostolską, należy dokonać w ten sposób, że w sprawie o rozwód, gdy pozwany nie ma zwykłego miejsca zamieszkania w jednym z państw członkowskich i nie jest obywatelem któregoś z państw członkowskich, sądy państwa członkowskiego nie mogą dla rozstrzygnięcia takiego wniosku oprzeć swej właściwości na prawie krajowym, jeżeli sądy innego państwa członkowskiego są właściwe w oparciu o art. 3 tego rozporządzenia.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 82 z 14.4.2007.