Sprawa C-679/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu Unii Europejskiej (czwarta izba) wydanego w dniu 12 października 2011 r. w sprawie T-41/05 Alliance One International, Inc., poprzednio Dimon Inc., przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 27 grudnia 2011 r. przez Alliance One International, Inc. poprzednio Dimon Inc.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.73.20/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 10 marca 2012 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Unii Europejskiej (czwarta izba) wydanego w dniu 12 października 2011 r. w sprawie T-41/05 Alliance One International, Inc., poprzednio Dimon Inc., przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 27 grudnia 2011 r. przez Alliance One International, Inc. poprzednio Dimon Inc.

(Sprawa C-679/11 P)

(2012/C 73/36)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 10 marca 2012 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Alliance One International, Inc (poprzednio Dimon, Inc.) (przedstawiciele: M Odriozola, A. Vide, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

– uchylenie w całości wyroku Sądu Unii Europejskiej wydanego w dniu 12 października 2011 r. w sprawie T-41/05 Alliance One przeciwko Komisji w zakresie, w jakim Sąd nie uwzględnił w nim zarzutów dotyczących oczywistego błędu w ocenie zastosowania art. 101 ust. 1 TFUE oraz art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003⁽¹⁾, braku odpowiedniego uzasadnienia oraz naruszenia zasady równego traktowania ze względu na uznanie Alliance One International, Inc., poprzednio Dimon, Inc., za solidarnie odpowiedzialną za popełnione naruszenie;

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 20 października 2004 r. wydanej w sprawie COMP/ C.38.238/B.2 - Surowiec tytoniowy - Hiszpania w zakresie, w jakim dotyczy ona wnoszącej odwołanie i odpowiedniego obniżenia nałożonej na nią grzywny; oraz

– nakazanie Komisji pokrycia kosztów.

Zarzuty i główne argumenty

1) Alliance One International Inc., poprzednio Dimon Inc. (zwana dalej "wnoszącą odwołanie") wnosi o: i) uchylenie przez Trybunał wyroku Sądu Unii Europejskiej wydanego w dniu 12 października 2011 r. w sprawie T-41/05 w zakresie, w jakim Sąd uznał w nim Alliance One International, Inc. (zwaną dalej"AOI"), poprzednio Dimon Inc. za solidarnie odpowiedzialną za popełnione przez Agroexpansión naruszenie; ii) stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 20 października 2004 r. wydanej w sprawie COMP/ C.38.238/B.2 - Surowiec tytoniowy - Hiszpania w zakresie, w jakim dotyczy ona wnoszącej odwołanie i odpowiedniego obniżenia nałożonej na nią grzywny; oraz iii) nakazanie Komisji pokrycia kosztów.

2) Po pierwsze wnosząca odwołanie twierdzi, że Komisja i Sąd Unii Europejskiej błędnie zastosowały art. 101 ust. 1 TFEU I art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 uznając AOI za odpowiedzialną za popełnione przez Agroexpansión naruszenie. Zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd Unii Europejskiej naruszył jej prawo do obrony oraz art. 296 TFEU wyjaśniając dopiero w wyroku (i z tego względu ex post facto) rozumowanie dotyczące zastosowanego w decyzji Komisji standardu dowodu. Wnosząca odwołanie jest więc zdania, że Sąd Unii Europejskiej naruszył prawo określając metodę przypisywania odpowiedzialności, a w szczególności przyjmując metodę dwojakiej podstawy, która posłużyła do dyskryminacji przedsiębiorstw według zasadności argumentów przedstawionych w skardze, lecz nie doprowadziła do ustalenia standardu przeprowadzania dowodu. Zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd nie mógł też pominąć okoliczności, że Komisja nie uzasadniła swej decyzji w części dotyczącej braku obalenia [domniemania].

3) Po drugie, wydany przez Sąd Unii Europejskiej wyrok ma pozbawiać wnoszącą odwołanie jej uprawnień wynikających z ogólnych zasad prawa Unii, zawartych w EKPCz oraz w karcie praw podstawowych, stanowiącej obecnie część traktatu lizbońskiego i z tego względu mającej walor prawa pierwotnego.

4) Po trzecie, choć Sąd potwierdza, że wnosząca odwołanie nie została uznana za odpowiedzialną za popełnione przez Agroexpansión naruszenie w odniesieniu do okresu sprzed 18 listopada 1997 r., to jednak nie wyciąga odpowiednich wniosków z popełnionego przez Komisję błędu i zgadza się na dyskryminację wnoszącej odwołanie. W pierwszej kolejności wnosząca odwołanie twierdzi, że wyjściowa kwota grzywny powinna była zostać zwiększona tylko o 30 %, gdyż w przeciwnym razie Dimon jest dyskryminowana w porównaniu z innymi adresatami spornej decyzji. W drugiej kolejności wnosząca odwołanie twierdzi, że Komisja popełniła błąd przyjmując obrót Dimon w 2003 r. jako podstawę uzasadniającą zwiększenie kwoty wyjściowej grzywny na podstawie sekcji 1A akapit piąty wytycznych z 1998 r.

5) Wreszcie wnosząca odwołanie twierdzi, że miała prawo mieć uzasadnione oczekiwania, iż zostanie wobec niej zastosowane obniżenie kwoty grzywny na podstawie sekcji B pkt 3 tiret trzecie wytycznych z 1998 r. Jej zdaniem Sąd Unii Europejskiej popełnił w tym zakresie błąd, ponieważ: i) uznał, iż ta okoliczność łagodząca nie znajduje zastosowania w niniejszym przypadku ze względu na charakter naruszenia oraz ii) uwzględnił podniesiony przez Komisję argument, zgodnie z którym wobec wnoszącej odwołanie zastosowano już okoliczność łagodzącą.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Tekst mający znaczenie dla EOG), Dz.U. L 1, s. 1