Sprawa C-674/17: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 października 2019 r. - postępowanie wszczęte przez Luonnonsuojeluyhdistys Tapiola Pohjois-Savo - Kainuu ry.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.423.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 grudnia 2019 r.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 października 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus - Finlandia) - postępowanie wszczęte przez Luonnonsuojeluyhdistys Tapiola Pohjois-Savo - Kainuu ry

(Sprawa C-674/17) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43/EWG - Artykuł 12 ust. 1 - System ścisłej ochrony gatunków zwierząt - Załącznik IV - Canis lupus (wilk) - Artykuł 16 ust. 1 lit. e) - Odstępstwo zezwalające na pozyskiwanie ograniczonej liczby niektórych okazów danego gatunku - Polowania prowadzone w celu ochrony populacji - Ocena stanu ochrony populacji danego gatunku)

Język postępowania: fiński

(2019/C 423/02)

(Dz.U.UE C z dnia 16 grudnia 2019 r.)

Sąd odsyłający

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Luonnonsuojeluyhdistys Tapiola Pohjois-Savo - Kainuu ry Strona pozwana: Risto Mustonen, Kai Ruhanen, Suomen riistakeskus

Sentencja

Artykuł 16 ust. 1 lit. e) dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przyjmowaniu decyzji wprowadzających odstępstwa od zakazu celowego zabijania wilków, przewidzianego w art. 12 ust. 1 lit. a) w związku z lit. a) załącznika IV do tej dyrektywy, z tytułu polowań prowadzonych w celu ochrony populacji, zmierzających do walki z kłusownictwem, jeżeli:

- cel, który realizują takie odstępstwa, nie jest jasno i precyzyjnie uzasadniony i jeżeli, w świetle ścisłych danych naukowych, organ krajowy nie jest w stanie wykazać, że odstępstwa są odpowiednim środkiem do osiągnięcia tego celu,

- nie zostało należycie wykazane, że zamierzony cel nie może zostać osiągnięty za pomocą innego zadowalającego rozwiązania, ponieważ samo istnienie nielegalnej działalności lub trudności, na jakie napotyka sprawowanie nad nią kontroli, nie mogą stanowić wystarczającego dowodu w tym względzie,

- nie ma gwarancji, że odstępstwa nie zaszkodzą zachowaniu we właściwym stanie ochrony populacji danego gatunku w ich naturalnym zasięgu,

- odstępstwa nie były przedmiotem oceny stanu ochrony populacji danego gatunku oraz oddziaływania, jakie przewidziane odstępstwo może na nie wywierać na poziomie terytorium tego państwa członkowskiego lub w stosownych przypadkach na poziomie danego regionu biogeograficznego, jeżeli granice tego państwa członkowskiego pokrywają się z kilkoma regionami biogeograficznymi lub jeżeli wymaga tego naturalny zasięg gatunku oraz, w miarę możliwości, na poziomie transgranicznym, oraz

- nie są spełnione wszystkie przesłanki wymagające, by pozyskiwanie ograniczonej i określonej liczby niektórych osobników gatunków wymienionych w załączniku IV do wspomnianej dyrektywy, odbywało się w sposób wybiórczy i w ograniczonym stopniu w ściśle nadzorowanych warunkach, których przestrzeganie musi zostać ustalone w szczególności na podstawie liczebności populacji danego gatunku, jego stanu ochrony i cech biologicznych.

- Do sądu odsyłającego należy sprawdzenie, czy przypadek taki zachodzi w sprawie w postępowaniu głównym.

¹ Dz.U. C 63 z 19.2.2018.