Sprawa C-670/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu] (pierwsza izba) wydanego w dniu 19 września 2017 r. w sprawie T-327/15, Republika Grecka / Komisja Europejska, wniesione w dniu 20 listopada 2017 r. przez Republikę Grecką.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.42.8/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 lutego 2018 r.

Odwołanie od wyroku Sądu] (pierwsza izba) wydanego w dniu 19 września 2017 r. w sprawie T-327/15, Republika Grecka / Komisja Europejska, wniesione w dniu 20 listopada 2017 r. przez Republikę Grecką

(Sprawa C-670/17 P)

Język postępowania: grecki

(2018/C 042/12)

(Dz.U.UE C z dnia 5 lutego 2018 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Republika Grecka (przedstawiciele: G. Kanellopoulos, I. Pahi i A. Vassilopoulou)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie żąda uznania odwołania za dopuszczalne, uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 19 września 2017 r. w sprawie T-327/15 i uwzględnienia skargi Republiki Greckiej z dnia 2 czerwca 2015 poprzez stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 25 marca 2015 r. "w sprawie zastosowania korekty finansowej do części sekcji EFOGR - orientacja programu operacyjnego 2000GR061RO021 CCI (Grecja - Cel 1 - Rekonstrukcja terenów wiejskich)", notyfikowanej z numerem C(2015) 1936 final.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi na jego poparcie pięć zarzutów na uzasadnienie uchylenia.

Zarzut pierwszy dotyczy błędnej wykładni i błędnego zastosowania przepisów przejściowych rozporządzeń (WE) nr 1083/ 2006 ¹  i (UE) nr 1303/2013 ² , w związku z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 ³ , a także obrazy prawa przy zastosowaniu przepisów rozporządzenia (WE) nr 1260/1999 ⁴  do EFOGR, Sekcja Orientacji po dniu 1 stycznia 2017 r. - niewystarczające i błędne uzasadnienie zaskarżonego wyroku.

Zarzut drugi dotyczy błędnej wykładni i błędnego zastosowania przepisów art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1260/1999 - sprzeczne i niewystarczające uzasadnienie.

Zarzut trzeci dotyczy błędnej wykładni oraz nieprawidłowego i wybiórczego zastosowania przepisów proceduralnych art. 144 i 145 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, uznanych w zaskarżonym wyroku za mające zastosowanie, podczas gdy zastosowanie powinna mieć gwarancja procesowa z art. 52 ust. 4 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 ⁵ , która ogranicza w niniejszym przypadku kompetencję ratione temporis Komisji - sprzeczne i niewystarczające uzasadnienie zaskarżonego wyroku.

Zarzut czwarty dotyczy wykładni i zastosowania zasady pewności prawa i zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań państwa członkowskiego w ramach jego lojalnej współpracy z Komisją w odniesieniu od oceny - z dziewięciomiesięcznym opóźnieniem - konsekwencji wyraźnej akceptacji końcowego sprawozdania z wdrażania programu, a także spóźnionego wszczęcia procedury dotyczącej korekty finansowej, które to opóźnienia naruszają podjęte przez samą Komisję zobowiązanie do rozliczenia programów operacyjnych i dokonania końcowej płatności w rozsądnym terminie.

Wreszcie zarzut piąty dotyczy absolutnie niewystarczającego uzasadnienia zaskarżonego wyroku w części, w której oddalone zostają zarzuty Republiki Greckiej dotyczące nałożenia wielokrotnej, a zatem nieproporcjonalnej korekty finansowej.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/ 1999 (Dz.U. 2006 L 210, s. 25).

² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U 2013 L 347, s. 320).

³ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U 2005 L 209, s. 1).

⁴ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiające przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (Dz.U. 1999 L 161, s. 1).

⁵ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U 2013 L 347, s. 549).