Sprawa C-668/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 15 września 2017 r. w sprawie T-276/16, Viridis Pharmaceutical Ltd. / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 28 listopada 2017 r. przez Viridis Pharmaceutical Ltd.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.83.10/3

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 marca 2018 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 15 września 2017 r. w sprawie T-276/16, Viridis Pharmaceutical Ltd. / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 28 listopada 2017 r. przez Viridis Pharmaceutical Ltd.

(Sprawa C-668/17 P)

Język postępowania: niemiecki

(2018/C 083/16)

(Dz.U.UE C z dnia 5 marca 2018 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Viridis Pharmaceutical Ltd. (przedstawiciele: C. Spintig, Rechtsanwalt, S. Pietzcker, Rechtsanwalt, M. Prasse, Rechtsanwältin)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Hecht-Pharma GmbH

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku wydanego przez drugą izbę Sądu;

- przekazanie sprawy Sądowi;

- obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Posiłkowo: rozstrzygnięcie o kosztach w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszym odwołaniu skarżąca zarzuca Sądowi szereg naruszeń rozporządzenia w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej ¹  w zaskarżonej decyzji.

Przede wszystkim skarżąca podnosi naruszenie art. 58 ust. 1 lit. a) zdanie pierwsze hipoteza pierwsza rozporządzenia 2017/1001. Zdaniem skarżącej Sąd błędnie stwierdził, że unijny znak towarowy zarejestrowany dla lekarstwa może być używany w sposób pozwalający na zachowanie praw, jedynie gdy wymagane pozwolenie na dopuszczenie do obrotu zostało wydane. Sąd naruszył również tę normę, kwalifikując używanie unijnego znaku towarowego w ramach badania klinicznego zrealizowanego zgodnie z art. 8 ust. 3 lit. i) dyrektywy 2001/83/WE ²  jako konieczne używanie wewnętrzne i, w konsekwencji, niestanowiące rzeczywistego używania.

Ponadto skarżąca podnosi naruszenie art. 58 ust. 1 lit. a) zdanie pierwsze hipoteza druga rozporządzenia 2017/1001. Zdaniem skarżącej Sąd błędnie stwierdził, że badanie kliniczne zrealizowane dla celów przygotowania wniosku o pozwolenie na dopuszczenie do obrotu nie może być powołane w celu uzasadnienia braku używania znaku towarowego, gdy badanie kliniczne zostało zlecone po rejestracji znaku towarowego lub gdy środki finansowe niezbędne dla możliwie najszybszego zakończenia badania klinicznego nie zostały użyte.

¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej, Dz.U. 2017, L 154, s. 1.

² Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi, Dz.U. 2001, L 311, s. 67.