Sprawa C-664/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 21 października 2022 r. - Google Ireland Limited/Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni
Dz.U.UE.C.2023.63.14/2
Akt nienormatywnyWniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 21 października 2022 r. - Google Ireland Limited/Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni
(Sprawa C-664/22)
(2023/C 63/20)
(Dz.U.UE C z dnia 20 lutego 2023 r.)
Sąd odsyłający
Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Google Ireland Limited
Strona przeciwna: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni
Pytania prejudycjalne
1) Czy prawo Unii Europejskiej stoi na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, takich jak art. 1 ust. 515, 516, 517 ustawy nr 178 z dnia 30 grudnia 2020 r., które przewidują w odniesieniu do podmiotów mających siedzibę w innym państwie europejskim, lecz działających we Włoszech, dodatkowe obciążenia o charakterze administracyjnym i finansowym, takie jak wpis do specjalnego rejestru i obowiązek wniesienia wkładu finansowego? W szczególności, czy ten przepis krajowy narusza art. 3 dyrektywy o handlu elektronicznym (dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/31/WE z dnia 8 czerwca 2000 r. 1 ), zgodnie z którym podmiot świadczący usługi społeczeństwa informacyjnego - w niniejszej sprawie spółka Google Ireland Limited - podlega wyłącznie ustawodawstwu [...] państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę?
2) Czy prawo Unii Europejskiej stoi na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, takich jak art. 1 ust. 515, 516, 517 ustawy nr 178 z dnia 30 grudnia 2020 r., który przewiduje w odniesieniu do podmiotów mających siedzibę w innym państwie europejskim dodatkowe obciążenia o charakterze administracyjnym i finansowym? W szczególności, czy ustanowiona w art. 56 [TFUE] zasada swobodnego świadczenia usług oraz podobne zasady wynikające z dyrektyw 2006/123/WE 2 i 2000/31/WE stoją na przeszkodzie środkowi krajowemu, który nakłada na pośredników działających we Włoszech, lecz niemających tam siedziby, dodatkowe obciążenia w związku z prowadzeniem tej działalności w stosunku do obciążeń nałożonych w państwie pochodzenia?
3) Czy prawo Unii Europejskiej, w szczególności dyrektywa (UE) 2015/1535 3 zobowiązywała państwo włoskie do powiadomienia Komisji o wprowadzeniu obowiązku wpisu do ROC, nałożonego na dostawców usług pośrednictwa internetowego i dostawców wyszukiwarek internetowych, oraz - w szczególności - czy art. 3 ust. 4 lit. b) tiret drugie dyrektywy 2000/31 należy interpretować w ten sposób, że podmiot prywatny, mający siedzibę w państwie członkowskim innym niż Włochy, może sprzeciwić się stosowaniu wobec niego środków przyjętych przez ustawodawcę włoskiego (w art. 1 ust. 515, 516 i 517 ustawy nr 178 z dnia 30 grudnia 2020 r.), które mogą ograniczyć swobodny przepływ usługi społeczeństwa informacyjnego, w przypadku gdy środki te nie były notyfikowane zgodnie ze wspomnianym przepisem?
4) Czy rozporządzenie (UE) 2019/1150 4 , w szczególności jego art. 15, jak również zasada proporcjonalności stoją na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego lub środkowi przyjętemu przez niezależny organ krajowy, który zobowiązuje dostawców usług pośrednictwa internetowego, działających w danym państwie członkowskim, do wpisania się do rejestru operatorów łączności (ROC) i z którego wynika szereg obowiązków o charakterze formalnym i proceduralnym, obowiązki w zakresie wnoszenia wkładu oraz zakazy dotyczące osiągania dochodów przekraczających określoną kwotę?