Sprawa C-657/15 P: Odwołanie od wyroku [Sądu] (ósma izba) wydanego w dniu 24 września 2015 r. w sprawie T-674/11 TV2/Danmark/Komisja Europejska, wniesione w dniu 7 grudnia 2015 r. przez Viasat Broadcasting UK Ltd.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.59.8

Akt nieoceniany

Wersja od: 15 lutego 2016 r.

Odwołanie od wyroku [Sądu] (ósma izba) wydanego w dniu 24 września 2015 r. w sprawie T-674/11 TV2/Danmark/Komisja Europejska, wniesione w dniu 7 grudnia 2015 r. przez Viasat Broadcasting UK Ltd

(Sprawa C-657/15 P)

Język postępowania: duński

(2016/C 059/07)

(Dz.U.UE C z dnia 15 lutego 2016 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Viasat Broadcasting UK Ltd (przedstawiciele: M. Honoré i S. Kalsmose-Hjelmborg, advokater)

Druga strona postępowania: TV2 Danmark A/S, Komisja Europejska, Królestwo Danii

Żądania wnoszącego odwołanie

- Uchylenie pkt 1 sentencji wyroku Sądu z dnia 24 września 2015 r. w sprawie T-674/11 TV2/Danmark/Komisja (zarzut 1); oraz

- uchylenie tej części wyroku Sądu z dnia 24 września 2015 r. w sprawie T-674/11 TV2/Danmark/Komisja, w którym Sąd uwzględnił część trzecią podniesionego przez skarżącą zarzutu pierwszego (zarzut 2); oraz

- pozostawienie w mocy decyzji Komisji w zakresie dotyczącym wniesionej przez TV2 I Królestwo Danii skargi o stwierdzenie nieważności; oraz

- nakazanie TV2/Danmark i Królestwu Danii, będącym skarżącymi w pierwszej instancji, pokrycia kosztów poniesionych przez Viasat.

Zarzuty i główne argumenty

W ramach pierwszego zarzutu Viasat podnosi, że Sąd błędnie uznał, iż Komisja dopuściła się błędu uznając, że wpływy z reklam uzyskiwane przez TV2 Reklame A/S w latach 1995 i 1996 stanowią pomoc państwa.

Viasat twierdzi następnie, że te wpływy z reklam z lat 1995 i 1996 wiązały się z przeniesieniem zasobów państwowych, ponieważ przechodziły one przez kontrolowane przez państwo spółkę TV2 Reklame A/S i TV2 Fond. Następnie Viasat podnosi, że to duński minister kultury (Kulturministeren) w porozumieniu z komisją finansów duńskiego parlamentu (Folketingets Finansudvalg) decydował o konkretnym sposobie wykorzystania tych środków. Sąd dopuścił się również błędu uznając, że TV2 mogła sobie rościć prawo do zasobów TV2 Fond czy też ich części.

W ramach drugiego zarzutu Viasat twierdzi, że Sąd dopuścił się błędu uwzględniając twierdzenie skarżącej o spełnieniu w niniejszym przypadku drugiej z przesłanek Altmark (pkt 88-111). Wnosząca odwołanie zauważa, że Sąd w swym wyroku ustosunkowuje się jedynie do tej interpretacji zaskarżonej decyzji, którą Komisja winna była jego zdaniem zawrzeć w przedstawionych mu pismach procesowych, nie analizując przy tym uzasadnienia wynikającego ze spornej decyzji. W motywach 114-116 nie ma zaś niczego, co mogłoby świadczyć o tym, że druga z przesłanek Altmark obejmuje wymóg efektywności beneficjenta rekompensaty.

Dlatego Sąd winien był zająć stanowisko w kwestii tego, czy Komisja może zgodnie z prawem w związku z drugą z przesłanek Altmark wymagać tego, by nie tylko można było oszacować przyszłe wpływy TV2 z reklam (czyli stronę przychodów), lecz również - kosztową stronę obliczania tej rekompensaty.

Zdaniem Viasat postawiony przez Komisję wymóg wystarczającej przejrzystości kosztów jest logiczną i konieczną konsekwencją dużej swobody, z jakiej korzysta podmiot świadczący usługę publiczną w sektorze nadawczym: zob. m.in. pkt 214 w wyroku BUPA/Komisja, T-289/03, EU:T:2008:29.

Potrzeba przejrzystości tych kosztów ma też znaczenie w kontekście pozostałych kryteriów Altmark: zob. wyrok Sądu Viasat/Komisja, T-125/12, EU:T:2015:687 pkt 80-83.