Sprawa C-656/11: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2011 r. - Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Radzie Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.49.20

Akt nienormatywny
Wersja od: 18 lutego 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2011 r. - Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-656/11)

(2012/C 49/34)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 18 lutego 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: C. Murrell, pełnomocnik, i A. Dashwood, QC)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 16 grudnia 2011 r.(1) w sprawie stanowiska, jakie ma zająć Unia Europejska w ramach Wspólnego Komitetu utworzonego na podstawie Umowy zawartej między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób, w odniesieniu do zastąpienia załącznika II do tej umowy dotyczącego koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego;
obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1)
W ramach skargi złożonej na podstawie art. 263 TFUE Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej wnosi o stwierdzenie nieważności zgodnie z art. 264 TFUE decyzji Rady z dnia 16 grudnia 2011 r. w sprawie stanowiska, jakie ma zająć Unia Europejska w ramach Wspólnego Komitetu utworzonego na podstawie Umowy zawartej między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób, w odniesieniu do zastąpienia załącznika II do tej umowy dotyczącego koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.
2)
Artykuł 48 TFUE jest jedyną podstawą materialnoprawną podaną w decyzji.
3)
Decyzja dotyczy zmiany załącznika II do Umowy z dnia 21 czerwca 1999 r. między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób. Załącznik II do umowy dotyczy wyłącznie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego między Unią Europejską a Szwajcarią. Celem zmian załącznika II, które sporna decyzja miałaby wprowadzić, jest odzwierciedlenie modyfikacji w mechanizmie Unii Europejskiej dotyczącym koordynacji zabezpieczenia społecznego. Jednym ze skutków planowanych modyfikacji załącznika II byłoby rozciągnięcie na obywateli Szwajcarii niebędących czynnymi zawodowo ani niebędących członkami rodziny osoby, która jest czynna zawodowo, ("osoby nieczynne zawodowo") praw, które im nie przysługują na podstawie obecnego systemu ustanowionego przez załącznik II.
4)
Zdaniem Zjednoczonego Królestwa art. 48 TFUE nie może służyć za jedyną materialnoprawną podstawę środka, który miałby mieć takie konsekwencje. Jest to przepis mający ułatwić swobodny przepływ a) w Unii Europejskiej, a nie między Unią i krajami trzecimi, oraz b) osób, które są czynne zawodowo, lub ich rodzin, a nie osób nieczynnych zawodowo. Właściwą podstawą prawną jest art. 79 ust. 2 lit. b) TFUE. Przepis ten przyznaje kompetencję do przyjmowania środków w dziedzinie "określeni[a] praw obywateli państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim, w tym warunków dotyczących swobody przemieszczania się i pobytu w innych państwach członkowskich".
5)
Artykuł 79 ust. 2 lit. b) TFUE znajduje się w tytule V części trzeciej traktatu. Zgodnie z protokołem 21 do traktatów środki przyjęte na podstawie tytułu V nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa (lub Irlandii), chyba że zgłosi ono swoją wolę "uczestniczenia" w nich. Poprzez błędny wybór art. 48 TFUE, zamiast art. 79 ust. 2 lit. b) TFUE, jako materialnoprawnej podstawy decyzji Rada odmówiła uznania prawa Zjednoczonego Królestwa do zdecydowania o nieuczestniczeniu w decyzji i niewiązaniu się nią.
6)
Wnosi się zatem o stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 16 grudnia 2011 r. ze względu na to, że została ona przyjęta na błędnej podstawie prawnej, czego skutkiem jest nieuznanie praw Zjednoczonego Królestwa wynikających z protokołu 21.
______

(1) Dz.U. L 341, s. 1.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.