Sprawa C-654/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 5 października 2011 r. w sprawie T-39/06, Trancatab przeciwko Komisji, wniesione w dniu 20 grudnia 2011 r. przez Transcatab SpA w likwidacji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.49.19/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 18 lutego 2012 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 5 października 2011 r. w sprawie T-39/06, Trancatab przeciwko Komisji, wniesione w dniu 20 grudnia 2011 r. przez Transcatab SpA w likwidacji

(Sprawa C-654/11 P)

(2012/C 49/33)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 18 lutego 2012 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Transcatab SpA w likwidacji (przedstawiciele: C. Osti, A. Prastaro i G. Mastrantonio, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

– Uchylenie wyroku [Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 5 października 2011 r. w sprawie T-39/06, Trancatab SpA przeciwko Komisji (zwanego dalej "wyrokiem")], w zakresie, w jakim Sąd stwierdza w nim, że należy uznać Standard Commercial Copr.. (a zatem Alliance One) za odpowiedzialną solidarnie za popełnione przez Transcatab naruszenia;

– obniżenie w konsekwencji kwoty grzywny nałożonej na Transcatab, stwierdzenie nieważności części art. 2 lit. c) [decyzji Komisji C(2005) 4012 wersja ostateczna w sprawie postępowania zgodnie z art. 81 ust. 1 WE (sprawa COMP/ C.38.281/B.2 - Surowiec tytoniowy - Włochy (zwanego dalej "wyrokiem")] i orzeczenie, że grzywna powinna być obliczana mając na uwadze obrót Transcatabu wynoszący 32,338 mln EUR na rok obrotowy zakończony w marcu 2005 r., zgodnie z art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17/62 i art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003;

– w konsekwencji stwierdzenie nieważności tej decyzji, w zakresie w jakim stosuje do Transcatabu mnożnik 1,25 do podstawowej kwoty grzywny;

– uchylenie wyroku, w zakresie w jakim Sąd oddala w nim zarzuty Transcatabu, dotyczące: a) nieobniżenia nałożonej grzywny w konsekwencji braku rzeczywistego wpływu

na rynek, b) osłabienia natężenia naruszenia w okresie od 1999 r. do 2002 r., oraz c) okoliczności łagodzącej "uzasadnionych wątpliwości", zastosowanej natomiast w podobnej hiszpańskiej sprawie a, w konsekwencji, obniżenia grzywny;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Po pierwsze, zdaniem wnoszącej odwołanie, wyrok narusza art. 296 TFUE, art. 48 i 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i, w każdym razie, zasady regulujące ciężar dowodu i przysługujące Transcatabowi prawo do obrony. W ramach postępowania w pierwszej instancji przedstawione zostały argumenty i dowody w celu obalenia domniemania rzeczywistego wywierania decydującego wpływu przez SCC na zachowanie Transcatabu. Te argumenty i dowody ze względu na to, że są istotne, a w każdym razie nie nieznaczące w świetle najnowszego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości wymagały co najmniej konkretnej oceny, a w przypadku oddalenia, odpowiedniego uzasadnienia. Wnoszący odwołanie utrzymuje, że Sąd nie dokonał ani konkretnej oceny, ani nie przedstawił odpowiedniego uzasadnienia. W każdym razie wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd orzekając wyrokiem o dopuszczalności wykorzystania nowych dowodów w zaskarżonej do Sądu decyzji, naruszył zasady regulujące ciężar dowodu a, w każdym razie, przysługujące Transcatabowi prawo do obrony.

Po drugie, wnoszący odwołanie podnosi, że nie uwzględniając zarzutów dotyczących braku rzeczywistego wpływu na rynek i osłabienia natężenia naruszenia w okresie od 1999 r. do 2002 r., Sąd przeinaczył okoliczności faktyczne i, w każdym razie, naruszył zasady dotyczące wykładni aktów administracyjnych instytucji europejskich, ciążący na nim obowiązek uzasadnienia, reguły w zakresie ciężaru dowodu, przysługujące Transcatabowi prawo do obrony i zasadę non ultra petita.

Po trzecie, zdaniem wnoszącego odwołanie, wyrok został wydany z naruszeniem prawa z powodu braków uzasadnienia oraz jego nielogiczności, w zakresie w jakim Sąd oddala podniesiony przez Transcatab zarzut dotyczący naruszenia zasady równego traktowania polegający na niezastosowaniu okoliczności łagodzącej opierającej się na istnieniu uzasadnionej wątpliwości, zastosowanej natomiast w podobnej hiszpańskiej sprawie.