Sprawa C-650/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 25 września 2015 r. w sprawie T-268/10 RENV, Polyelectrolyte Producers Group GEIE (PPG), SNF SAS/Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA), wniesione w dniu 4 grudnia 2015 r. przez Polyelectrolyte Producers Group GEIE (PPG), SNF SAS.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.48.25

Akt nieoceniany
Wersja od: 8 lutego 2016 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 25 września 2015 r. w sprawie T-268/10 RENV, Polyelectrolyte Producers Group GEIE (PPG), SNF SAS/Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA), wniesione w dniu 4 grudnia 2015 r. przez Polyelectrolyte Producers Group GEIE (PPG), SNF SAS
(Sprawa C-650/15 P)

Język postępowania: angielski

(2016/C 048/30)

(Dz.U.UE C z dnia 8 lutego 2016 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Polyelectrolyte Producers Group GEIE (PPG), SNF SAS (przedstawiciele: R. Cana, avocat, D. Abrahams, barrister, E. Mullier, avocate)

Druga strona postępowania: Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA), Królestwo Niderlandów, Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie zwracają się do Trybunału o:

-
uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-268/10 RENV;
-
stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu;
-
tytułem żądania ewentualnego, przekazanie sprawy Sądowi do wydania ponownego rozstrzygnięcia w przedmiocie wniesionej przez wnoszących odwołanie skargi o stwierdzenie nieważności;
-
obciążenie pozwanej w pierwszej instancji kosztami w tym kosztami postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie zostało wniesione od wyroku Sądu w sprawie T-268/10 RENV, w którym Sąd oddalił wniesioną przez wnoszących odwołanie skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiej Agencji Chemikaliów (zwanej dalej "ECHA") o identyfikacji akryloamidu jako substancji spełniającej kryteria przewidziane w art. 57 rozporządzenia (WE) nr 1907/ 2006 1 w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zgodnie z art. 59 rozporządzenia nr 1907/2006.

Zarzuty powołane przez wnoszące odwołanie można zwięźle przedstawić w następujący sposób:

1.
Sąd naruszył prawo, dokonując błędnej wykładni rozporządzenia REACH przy dokonywaniu interpretacji pojęcia "półproduktów" w art. 3 pkt 15 rozporządzenia REACH
a)
dokonując wykładni docelowych zastosowań substancji przekształconych w inną substancję jako kryterium wyłączającego wbrew jasnemu brzmieniu art. 3 pkt 15;
b)
dokonując wykładni pojęcia "półproduktów" w sposób sprzeczny z celem przepisów rozporządzenia REACH; oraz
c)
nie dokonując niezależnej oceny oraz powołując się na nieistotne sekcje załącznika 4 do wytycznych ECHA na temat "półproduktów";
2.
Sąd naruszył obowiązku uzasadnienia poprzez nieustosunkowanie się do argumentu wnoszących odwołanie, że art. 2 ust. 8 lit. b) rozporządzenia REACH obejmuje tytuł VII rozporządzenia REACH w całości;
3.
Sąd naruszył prawo, dokonując błędniej wykładni rozporządzenia REACH, ponieważ orzekł, że półprodukty nie są wyłączone z zastosowania art. 59 rozporządzenia REACH;
4.
Sąd naruszył prawo, orzekając, że pozwana w pierwszej instancji nie popełniła oczywistego błędu w ocenie poprzez nieuwzględnienie informacji wymienionej w załączniku XV rozporządzenia REACH;
5.
Sąd naruszył prawo w ramach dokonanej oceny proporcjonalności zaskarżonego aktu; oraz
6.
Sąd naruszył ciążący na nim obowiązek uzasadnienia poprzez niezastosowanie mniej dotkliwych środków zaproponowanych przez wnoszące odwołanie.
1 Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.