Sprawa C-634/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 28 września 2016 r. w sprawie T-476/15, European Food SA/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 7 grudnia 2016 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej.
Dz.U.UE.C.2017.86.7
Akt nieocenianyOdwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 28 września 2016 r. w sprawie T-476/15, European Food SA/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 7 grudnia 2016 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej
(Sprawa C-634/16 P)
(2017/C 086/09)
(Dz.U.UE C z dnia 20 marca 2017 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Rajh, pełnomocnik)
Druga strona postępowania: European Food SA, Société des produits Nestlé SA
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Po pierwsze, Sąd nie uwzględnił faktu, że w rozporządzeniach nr 207/2009 1 i nr 2868/95 2 przewidziano dwa rodzaje terminów na przedstawienie dowodów w ramach postępowania przed EUIPO: terminy wskazane w samym prawodawstwie, które nie mogą zatem być przedłużone przez EUIPO; terminy ustalane przez EUIPO w każdym indywidualnym wypadku dla celów sprawnego zarządzania postępowaniem, które mogą być przedłużone na żądanie stron, gdy szczególne okoliczności danego wypadku to uzasadniają. W konsekwencji stwierdzenie Sądu, zgodnie z którym żaden termin nie ma zastosowania do postępowań w sprawie unieważnienia prawa do znaku dotyczących bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji, jest błędne.
Po drugie, Sąd nieprawidłowo zrozumiał znaczenie i skutek art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009. Przepis ten ma zastosowanie do wszystkich rodzajów sporów przed EUIPO i do wszystkich mających zastosowanie terminów, a mianowicie: (i) terminów bezpośrednio określonych w rozporządzeniach nr 207/2009 i nr 2868/95; oraz (ii) terminów określonych przez EUIPO w ramach wykonywania uprawnienia do organizacji prowadzonego przezeń postępowania.
Po trzecie, koncentrując się na akapicie trzecim zasady 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95, Sąd nie uwzględnił centralnego aspektu tej zasady wskazanego w akapicie pierwszym tego przepisu, a mianowicie faktu, że Izba Odwoławcza podlega takim samym przepisom proceduralnym jak wydział, który wydał zaskarżoną decyzję. Akapit pierwszy nie ogranicza się do postępowań w sprawie sprzeciwu, lecz ma zastosowanie do wszystkich postępowań, w tym postępowań w sprawie unieważnienia prawa do znaku.
Po czwarte, zaskarżony wyrok narusza art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009: (i) w zakresie, w jakim nie zastosowano tego przepisu do terminów określonych przez EUIPO; oraz (ii) w zakresie, w jakim pozbawiono Izbę Odwoławczą przysługującego jej uprawnienia do rozpatrzenia na mocy art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009, czy dowody przedstawione po raz pierwszy powinny zostać uznane za "nowe" - a jeżeli nie - do wykonania uprawnienia dyskrecjonalnego odnoszącego się do dopuszczalności tych dowodów.
Wreszcie, zaskarżony wyrok narusza równowagę między odpowiednimi uprawnieniami proceduralnymi stron, przyznając każdej ze stron postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku bezwarunkowe prawo do przedstawienia wszelkiego dowodu na każdym etapie postępowania przed EUIPO, w tym na etapie postępowania odwoławczego. Powyższe pozbawia stronę pozwaną etapu badania administracyjnego, gdy strona wnosząca o unieważnienie prawa umyślnie nie przedstawia okoliczności faktycznych lub dowodów- lub istotnych materiałów - przed Wydziałem Unieważnień. Ponadto, przyznanie każdej stronie postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku bezwarunkowego prawa do przedstawienia wszelkich dowodów na każdym etapie postępowania jest również niezgodne z zasadami ekonomii procesowej i dobrej administracji.