Sprawa C-633/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesverwaltungsgericht Oberösterreich (Austria) w dniu 10 listopada 2017 r. - Gmalieva s.r.o., Manfred Naderhirn.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.42.4

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 lutego 2018 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesverwaltungsgericht Oberösterreich (Austria) w dniu 10 listopada 2017 r. - Gmalieva s.r.o., Manfred Naderhirn

(Sprawa C-633/17)

Język postępowania: niemiecki

(2018/C 042/07)

(Dz.U.UE C z dnia 5 lutego 2018 r.)

Sąd odsyłający

Landesverwaltungsgericht Oberösterreich

Strony w postępowaniu głównym

Skarżący: Gmalieva s.r.o., Manfred Naderhirn

Urzędy, których decyzje zostały zaskarżone: Landespolizeidirektion Oberösterreich, Bezirkshauptmann von Linz-Land

Pozostali uczestnicy postępowania: Mag. Jungwirth u. Mag. Fabian OHG, Mag. Krenn KG, Michael Weber, Gunhild Mayr i Mag. Übermaßer KG

Pytanie prejudycjalne

Czy zgodne z zagwarantowaną w art. 49 TFUE swobodą przedsiębiorczości lub z zagwarantowaną w art. 56 swobodą świadczenia usług jest takie połączenie systemu proceduralnego i organizacji sądów, jakie zostało ustanowione w Austrii dla trybunałów prawa publicznego w art. 133 ust. 4 B-VG i art. 144 ust. 1 Bundes-Verfassungsgesetz w połączeniu z § § 41, 42 i 63 Verwaltungsgerichtshofgesetz, z jednej strony, i w połączeniu z § 87 Verfassungsgerichtshofgesetz z drugiej strony -

polegające na:

zwykłej kasacji przez sąd najwyższej instancji, która w efekcie nie oznacza wydania rozstrzygnięcia w sprawie, lecz tylko formalne przekazanie jej sądowi niższej instancji, tj.

1) uchylenie zaskarżonego wyroku

2) wraz ze zobowiązaniem sądu niższej instancji do wydania nowego orzeczenia przy

3) jednoczesnym związaniu go wykładnią dokonaną przez sąd najwyższej instancji,

przy czym to związanie ustawowe ma co do zasady charakter ogólny, czyli dotyczy również takich przypadków, w których ex lege nie jest zapewnione, że sądy wyższej instancji, w ramach postępowania spełniającego w każdym aspekcie wymagania ustanowione w art. 6 ust. 1 EKPC lub w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (lecz przede wszystkim charakteryzującego się

1) zakazem zgłaszania nowych faktów i dowodów w postępowaniu odwoławczym,

2) związaniem stanem faktycznym przyjętym przez niższą instancję,

3) odniesieniem do stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w momencie wydania orzeczenia przez niższą instancję oraz

4) ograniczeniem prawa orzekania do mających zasadnicze znaczenie pytań prawnych [VwGH], z jednej strony, lub naruszenia sfery praw podstawowych [VfGH], z drugiej strony),

przeprowadziły autonomiczną i bazującą na aktualnym stanie faktycznym analizę spójności i proporcjonalności?