Sprawa C-632/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 20 września 2011 r. w sprawach połączonych T-394/08, T-408/08, T-453/08 i T-454/08 Regione autonoma della Sardegna i in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu 8 grudnia 2011 r. przez Timsas Srl.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.118.9

Akt nienormatywny

Wersja od: 21 kwietnia 2012 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 20 września 2011 r. w sprawach połączonych T-394/08, T-408/08, T-453/08 i T-454/08 Regione autonoma della Sardegna i in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu 8 grudnia 2011 r. przez Timsas Srl

(Sprawa C-632/11 P)

(2012/C 118/14)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 21 kwietnia 2012 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Timsas Srl (przedstawiciele: D. Dodaro i S. Pinna, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Regione autonoma della Sardegna, Selene di Alessandra Cannas Sas i in.

Żądania wnoszącej odwołanie

– Uchylenie wyroku Sądu z dnia 20 września 2011 r. w sprawach połączonych T-394/08, T-408/08, T-453/08 i T-454/08, w zakresie, w jakim oddala zastrzeżenie skarżącej odnoszące się do braku uzasadnienia co do oceny skutku zachęcającego spornej pomocy

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji WE z dnia 2 lipca 2008 r. w sprawie programu pomocy "Ustawa regionalna nr 9 z 1998 r. - nadużycia w stosowaniu programu pomocy N 272/98" C 1/04 (ex NN 158/03 i CP 15/2003) (Dz.U. L 302 s. 9);

– obciążenie Komisji kosztami postępowania w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Zdaniem wnoszącej odwołanie zaskarżony wyrok jest wadliwy ze względu na zniekształcenie zarzutów podniesionych w skardze, naruszenie prawa, nielogiczność i wewnętrzną sprzeczność uzasadnienia. W szczególności wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd nie uzasadnił, choćby w sposób dorozumiany, powodów oddalenia zastrzeżenia odnoszącego się do oczywistego błędu popełnionego przez Komisję przy ocenie skutku zachęcającego pomocy. Sąd argumentował, że "chodzi [...] jedynie o zbadanie, czy skarżące dowiodły istnienia w niniejszej sprawie okoliczności mogących zapewnić efekt zachęty spornego programu nawet przy braku złożenia wniosku przed rozpoczęciem realizacji omawianych projektów", nie stwierdził jednak, że skarżący nie przedstawili takiego dowodu ani nie podał żadnego powodu, ze względu na który możliwe było zrozumienie podstawy takiego (całkowicie dorozumianego) przekonania.

Twierdzenie zawarte w pkt 227 zaskarżonego wyroku, w myśl którego Komisja nie była zobowiązana dokonać oceny szczególnych okoliczności odnoszących się do poszczególnych beneficjentów, jest według wnoszącej odwołanie niewystarczające lub wewnętrznie sprzeczne. Zdaniem wnoszącej odwołanie niezrozumiałe jest, w jaki sposób skarżące mogły uzasadnić wystąpienie skutku zachęcającego inaczej niż poprzez przedstawienie okoliczności z własnego doświadczenia: Komisja oraz - przy rozpatrywaniu skargi - Sąd powinni byli sformułować jednolitą zasadę poprzez zobiektywizowanie sytuacji każdego z reprezentowanych podmiotów, która to sytuacja mogła być uważana za wyjątkową lub specyficzną dla tego podmiotu jedynie w odniesieniu do konkretnych danych, ale mogła być przedstawiona również w sposób ogólny i abstrakcyjny.

Wreszcie zarówno Komisja w zaskarżonej decyzji jak i Sąd w zaskarżonym wyroku zniekształcili intencje skarżącej, uznając, że celem jej było przeniesienie na plan indywidualny decyzji, która odnosiła się do ogólnego programu, i z powodu tego nieporozumienia niesłusznie odmówili uwzględnienia wpływu, jaki elementy przedstawione im przez wnoszącą odwołanie mogły mieć na ogólną ocenę zakresu programu pomocy.