Sprawa C-621/21, Intervyuirasht organ na DAB pri MS (Kobiety będące ofiarami przemocy domowej): Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 16 stycznia 2024 r. - WS v. Intervyuirasht organ na Darzhavna agentsia za bezhantsite pri Ministerskia savet
Dz.U.UE.C.2024.1652
Akt nienormatywnyWyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 16 stycznia 2024 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad Sofia-grad - Bułgaria) - WS/Intervyuirasht organ na Darzhavna agentsia za bezhantsite pri Ministerskia savet
[Sprawa C-621/21 1 , Intervyuirasht organ na DAB pri MS (Kobiety będące ofiarami przemocy domowej)]
Język postępowania: bułgarski
(C/2024/1652)
(Dz.U.UE C z dnia 4 marca 2024 r.)
Sąd odsyłający
Administrativen sad Sofia-grad
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: WS
Strona przeciwna: Intervyuirasht organ na Darzhavna agentsia za bezhantsite pri Ministerskia savet
przy udziale: Predstavitelstvo na Varhovnia komisar na Organizatsiyata na obedinenite natsii za bezhantsite v Bulgaria
Sentencja
1) Artykuł 10 ust. 1 lit. d) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony
należy interpretować w ten sposób, że:
w zależności od warunków panujących w państwie pochodzenia można przyjąć przynależność do "szczególnej grupy społecznej" - jako "powód prześladowania" mogący prowadzić do przyznania statusu uchodźcy - zarówno w odniesieniu do kobiet z tego państwa jako ogółu, jak i do bardziej ograniczonych grup kobiet posiadających wspólną dodatkową cechę.
2) Artykuł 9 ust. 3 dyrektywy 2011/95
należy interpretować w ten sposób, że:
w przypadku gdy wnioskodawca twierdzi, że obawia się prześladowania w swoim państwie pochodzenia przez podmioty niepubliczne, nie jest konieczne wykazanie związku między jednym z powodów prześladowania wymienionych w art. 10 ust. 1 tej dyrektywy a takimi aktami prześladowania, jeżeli można wykazać taki związek między jednym z tych powodów prześladowania a brakiem ochrony przed tymi aktami przez podmioty udzielające ochrony, o których mowa w art. 7 ust. 1 wspomnianej dyrektywy.
3) Artykuł 15 lit. a) i b) dyrektywy 2011/95
należy interpretować w ten sposób, że:
pojęcie "poważnej krzywdy" obejmuje rzeczywiste zagrożenie dla wnioskodawcy, że zostanie on zabity lub poddany aktom przemocy ze strony członka jego rodziny lub wspólnoty z powodu domniemanego naruszenia norm kulturowych, religijnych lub tradycyjnych, i że pojęcie to może zatem prowadzić do przyznania statusu ochrony uzupełniającej w rozumieniu art. 2 lit. g) tej dyrektywy.