Sprawa C-617/19: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 29 kwietnia 2021 r. - Granarolo SpA v. Ministero dell’Ambiente e della Tutela del Territorio e del Mare, Ministero dello Sviluppo Economico, Comitato nazionale per la gestione della Direttiva 2003/87 v. CE e per il supporto nella gestione delle attivita di progetto del protocollo di Kyoto.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.263.4

Akt nienormatywny
Wersja od: 5 lipca 2021 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 29 kwietnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio -Włochy) - Granarolo SpA / Ministero dell'Ambiente e della Tutela del Territorio e del Mare, Ministero dello Sviluppo Economico, Comitato nazionale per la gestione della Direttiva 2003/87/CE e per il supporto nella gestione delle attività di progetto del protocollo di Kyoto
(Sprawa C-617/19) 1

[Odesłanie prejudycjalne - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2003/87/WE - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Artykuł 3 lit. e) - Pojęcie "instalacji" - Artykuł 3 lit. f) - Pojęcie "operatora" - Załącznik I pkt 2 i 3 - Zasada sumowania - Sumowanie zdolności produkcyjnych instalacji - Zbycie kogeneratora energii elektrycznej i ciepła przez właściciela zakładu przemysłowego - Umowa na dostawy energii między przedsiębiorstwem zbywającym a przedsiębiorstwem nabywającym - Aktualizacja zezwolenia na emisję gazów cieplarnianych]

Język postępowania: włoski

(2021/C 263/05)

(Dz.U.UE C z dnia 5 lipca 2021 r.)

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Granarolo SpA

Druga strona postępowania: Ministero dell'Ambiente e della Tutela del Territorio e del Mare, Ministero dello Sviluppo Economico, Comitato nazionale per la gestione della Direttiva 2003/87/CE e per il supporto nella gestione delle attività di progetto del protocollo di Kyoto

przy udziale: E.ON Business Solutions Srl, dawniej E.ON Connecting Energies Italia Srl

Sentencja

Artykuł 3 lit. e) i f) dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami [uprawnieniami do] emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r., w związku z pkt 2 i 3 załącznika I do tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że wskazany przepis nie sprzeciwia się temu, aby właściciel zakładu produkcyjnego wyposażonego w elektrociepłownię, której działalność jest objęta zakresem regulacji wspomnianego załącznika I, mógł uzyskać uaktualnienie swego zezwolenia na emisję gazów cieplarnianych w rozumieniu art. 7 tej dyrektywy, jeżeli zbył on kogenerator usytuowany na terenie tego samego obiektu przemysłowego co ów zakład i realizujący działalność, której zdolność produkcyjna jest niższa niż próg przewidziany w rzeczonym załączniku I, na rzecz wyspecjalizowanego przedsiębiorstwa sektora energetycznego, zawierając jednocześnie z tym przedsiębiorstwem umowę przewidującą w szczególności, że energia wytworzona przez ten kogenerator będzie dostarczana do tego zakładu, w sytuacji gdy elektrociepłownia i kogenerator nie stanowią tej samej instalacji w rozumieniu art. 3 lit. e) rzeczonej dyrektywy i gdy właściciel zakładu produkcyjnego nie jest już w każdym razie operatorem kogeneratora w rozumieniu art. 3 lit. f) wskazanej dyrektywy.

1 Dz.U. C 399 z 25.11.2019.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.