Sprawa C-617/13 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawie T-496/07 Repsol Lubricantes y Especialidades i in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu w dniu 27 listopada 2013 r. przez Repsol Lubricantes y Especialidades.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.24.16/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 stycznia 2014 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawie T-496/07 Repsol Lubricantes y Especialidades i in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu w dniu 27 listopada 2013 r. przez Repsol Lubricantes y Especialidades

(Sprawa C-617/13 P)

(2014/C 24/28)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 25 stycznia 2014 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Repsol Lubricantes y Especialidades, S.A., Repsol Petróleo, S.A. y Repsol, S. A. (przedstawiciele: L. Ortiz Blanco, J.L. Buendía Sierra, M. Muñoz de Juan, Á. Givaja Sanz i A. Lamadrid de Pablo, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

1) uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie dotyczącym:

– przypisania odpowiedzialności solidarnej spółkom Repsol Petróleo, SA, i Repsol YPF, SA (obecnie Repsol, SA),

– błędnego uwzględnienia przy obliczaniu grzywny okresu 1998-2002,

– błędnego uwzględnienia przez Sąd ustalonej przez Komisję kwoty podstawowej grzywny z naruszeniem przysługującego mu prawa nieograniczonego orzekania i zasady proporcjonalności;

2) stwierdzenie nieważności spornej decyzji w tym zakresie;

3) zmniejszenia, w ramach przysługującego mu prawa nieograniczonego orzekania, kwoty grzywny o wartość uznaną przezeń za odpowiednią;

4) stwierdzenie nieuzasadnionej przewlekłości postępowania przed Sądem, efektem której doszło do naruszenia prawa do skutecznego środka prawnego oraz zasady, zgodnie z którą sprawa winna zostać sprawiedliwie rozpatrzona w rozsądnym terminie (art. 47 Karty i art. 6 EKPC);

5) obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1) W pierwszej kolejności Repsol twierdzi, że doszło do naruszenia prawa przy stosowaniu w wyroku metody służącej ocenie dowodów przedstawionych na poparcie twierdzenia o pełnej i rzeczywistej samodzielności gospodarczej spółki zależnej Repsol Lubricantes y Especialidades, SA; w dalszej kolejności podnosi ona brak uzasadnienia.

2) W drugiej kolejności Repsol twierdzi, że w zaskarżonym wyroku dokonano błędnej wykładni komunikatu o łagodzeniu sankcji z 2002 r.

3) W trzeciej kolejności Repsol stoi na stanowisku, że wyrok ten narusza art. 261 TFUE i zasadę proporcjonalności ze względu na to, iż Sąd uchybił ciążącemu na nim w ramach prawa nieograniczonego orzekania obowiązkowi kontroli w zakresie dotyczącym grzywien nakładanych w sprawach z zakresu konkurencji.

4) Repsol podnosi wreszcie, że, nie wydając rozstrzygnięcia w rozsądnym terminie, Sąd ze względu dopuścił się naruszenia art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ¹ i art. 6 Europejskiej konwencji praw człowieka.

¹ Dz.U. 2000, C 364, s 1.