Sprawa C-613/13 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawach połączonych T-379/10 i T-381/10 Keramag Keramische Werke AG i in., Sanitec Europe Oy przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 26 listopada 2013 r. przez Komisję Europejską.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.52.27

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 lutego 2014 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawach połączonych T-379/10 i T-381/10 Keramag Keramische Werke AG i in., Sanitec Europe Oy przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 26 listopada 2013 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-613/13 P)

(2014/C 52/49)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 22 lutego 2014 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre, F. Ronkes Agerbeek, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Keramag Keramische Werke AG i in., Sanitec Europe Oy

Żądania wnoszącej odwołanie

– uchylenie pkt 1 sentencji zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim stwierdzono w nim nieważność art. 1 spornej decyzji w odniesieniu do wydarzeń w ramach AFICS oraz odpowiedzialności za te wydarzenia spółek Allia SAS, Produits Céramique de Touraine SA i Sanitec;

– uchylenie w całości pkt 2 sentencji zaskarżonego wyroku;

– w wypadku wydania przez Trybunał ostatecznego wyroku, oddalenie skargi o stwierdzenie nieważności również w zakresie, w jakim dotyczy ona wydarzeń w ramach AFICS oraz przywrócenie grzywien nałożonych na spółki Allia SAS, Produits Céramique de Touraine SA i Sanitec; oraz, w każdym razie,

– obciążenie skarżących w pierwszej instancji (obecnie drugiej strony postępowania) kosztami niniejszego odwołania oraz - o ile Trybunał wyda ostateczny wyrok w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności - także kosztami tego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy: niewypełnienie obowiązku uzasadnienia oraz naruszenie zasad postępowania dowodowego. Wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd nie zbadał kilku istotnych dowodów i że zastosował zbyt rygorystyczne wymogi oceny dowodów, które zostały przezeń zbadane.

Zarzut drugi: wewnętrzna sprzeczność rozumowania. Według wnoszącej odwołanie przedstawiona w wyroku ocena dowodów stoi w bezpośredniej sprzeczności z oceną, którą Sąd przedstawił w trzech innych wydanych w tym samym dniu wyrokach odnoszących się do tej samej decyzji i tych samych okoliczności faktycznych.