Sprawa C-611/13 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawie T-375/10 Hansa Metallwerke AG przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 26 listopada 2013 r. przez Hansa Metallwerke i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.52.26/3

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 lutego 2014 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawie T-375/10 Hansa Metallwerke AG przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 26 listopada 2013 r. przez Hansa Metallwerke i in.

(Sprawa C-611/13 P)

(2014/C 52/48)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 22 lutego 2014 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Hansa Metallwerke AG, Hansa Nederland BV, Hansa Italiana Srl., Hansa Belgium, Hansa Austria GmbH (przedstawiciele: adwokaci H.-J. Hellmann i S. Cappellari)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszących odwołanie

I. Uchylenie wyroku Sądu z dnia 16 września 2013 r. w sprawie T-375/10 Hansa Metallwerke AG i in. przeciwko Komisji i definitywne rozstrzygnięcie sporu w następujący sposób:

1) Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 30 czerwca 2010 r., doręczonej wnoszącym odwołanie w dniu 30 czerwca 2010 r., dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ("TFUE") oraz art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/39.092 - Instalacje sanitarne), w zakresie, w jakim dotyczy ona wnoszących odwołanie,

posiłkowo,

obniżenie kwoty grzywny.

2) Obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania.

II. W dalszej kolejności, także posiłkowo,

uchylenie zaskarżonego wyroku i odesłanie sprawy do Sądu do ponownego rozpoznania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszące odwołanie twierdzą przede wszystkim, że Sąd naruszył uznaną w prawie Unii zasadę indywidualizacji kar i sankcji. W szczególności podnoszą one, że Sąd nie wziął pod uwagę okoliczności, iż wprowadzona w 2006 r. zmiana wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien poskutkowała radykalną zmianą ogólnej metody obliczania, zwłaszcza w odniesieniu do przedsiębiorstw oferujących ograniczony asortyment produktów. W konsekwencji zastosowania tego błędnego pod względem prawnym podejścia Sąd nie wypełnił ciążącego na nim obowiązku przeprowadzenia pełnej kontroli sądowej w odniesieniu do kwestii ustalania grzywien przez drugą stronę postępowania, względnie przeprowadził tę kontrolę w błędny pod względem prawnym sposób.

Następnie wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd nie uzasadnił wystarczająco swych rozważań dotyczących zasady indywidualizacji kar. W szczególności, zdaniem wnoszących odwołanie, Sąd nie wziął w żaden sposób pod uwagę mającego w tym kontekście znaczenie wyroku ósmej izby Sądu w sprawie T-211/08 ¹ , ani oczywistej zmiany stanowiska Komisji w wydanej przez nią decyzji w sprawie COMP/39452, mimo że wnoszące odwołanie przedstawiły na rozprawie obszerne wywody w tym zakresie.

Wnoszące odwołanie utrzymują wreszcie, że doszło do naruszenia uznanej w prawie Unii zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań. Oceniając postępowanie Komisji, która - wbrew złożonym w postępowaniu administracyjnym zapowiedziom - w decyzji nie przyznała obniżki grzywny, Sąd nie wziął pod uwagę nadrzędnego znaczenia, jakie należy nadać lojalnej współpracy z Komisją na podstawie komunikatu w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli.

¹ Wyrok z dnia 16 czerwca 2011 r. w sprawie Putters International przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. II-3729.