Sprawa C-611/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 22 września 2011 r. w sprawie T-174/10 ara przeciwko OHIM, wniesione w dniu 30 listopada 2011 r. przez ara AG.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.133.14/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 maja 2012 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 22 września 2011 r. w sprawie T-174/10 ara przeciwko OHIM, wniesione w dniu 30 listopada 2011 r. przez ara AG

(Sprawa C-611/11 P)

(2012/C 133/26)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 5 maja 2012 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: ara AG (przedstawiciel: M. Gail, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Allrounder SARL

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 22 września 2011 r. w sprawie T-174/10;

– stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 26 stycznia 2010 r. (sprawa R 481/2009-1);

– obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) oraz interwenienta w pierwszej instancji kosztami postępowania w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi, iż Sąd naruszył art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego⁽¹⁾.

W tym względzie wnosząca odwołanie najpierw zwraca uwagę na naruszenie przez Sąd obowiązku uzasadnienia, ponieważ w ramach całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd Sąd nie przedstawił wystarczających powodów w odniesieniu do kryteriów właściwego kręgu odbiorców, porównania znaków towarowych i prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd. W związku z tym Sąd orzekł błędnie, że rozpatrywany krąg odbiorców składa się z przeciętnych konsumentów charakteryzujących się przeciętnym stopniem uwagi przy zakupie rozpatrywanych towarów, mimo iż wcześniej zostało wykazane, że konsumenci rzadko mają możliwość bezpośredniego porównania poszczególnych znaków towarowych. Ponadto w ramach

porównania znaków towarowych Sąd orzekł błędnie, iż obecność dwóch trójkątnych motywów przeważy nad wrażeniem spornego znaku zachowanym w pamięci odbiorców. W konsekwencji Sąd przecenił znaczenie co najmniej jednego ze składników znaku towarowego.

Sąd naruszył również obowiązek uzasadnienia, ponieważ nie odniósł się do dokumentów przedstawionych przez interwenienta w ramach analizy prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.

Wreszcie Sąd przypisał zbyt małe znaczenie zasadzie badania stanu faktycznego z urzędu.

______

⁽¹⁾ Dz. U. L 78, s. 1.