Sprawa C-61/08: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej.
Dz.U.UE.C.2008.92.20/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-61/08)
(2008/C 92/38)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 12 kwietnia 2008 r.)
Sprawa
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele:
G. Zavvos i H. Støvlbæk)
Strona pozwana: Republika Grecka
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że przyjmując i utrzymując w mocy art. 19 ust. 1 Kodika Zymvolaiografon (kodeksu notarialnego) (ustawa nr 2830/2000), Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, a w szczególności art. 43 i 45 traktatu WE i dyrektywy Rady 89/48/EWG(1), z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego, trwających co najmniej trzy lata,
– obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
1. Władze greckie twierdzą, że działalność notariuszy jest wyłączona z zakresu zastosowania art. 43 WE w zakresie w jakim objęta jest zakresem zastosowania art. 45 WE. Podkreślają one funkcję notariusza, jako funkcjonariusza publicznego, który poprzez użycie pieczęci państwowych nadaje aktom notarialnym większą moc dowodową oraz wykonalność, w sposób analogiczny do orzeczeń sądowych, funkcję notariusza jako urzędnika sądowego, jego rolę jako doradcy prawnego i szereg innych czynności. Powołują się one ponadto na zasadę terytorialności, która uniemożliwia greckiemu notariuszowi podjęcie działalności w innym okręgu terytorialnym.
2. Komisja twierdzi, że art. 43 WE stanowi jedną z podstawowych zasad Wspólnoty i jest bezpośrednio stosowany w państwach członkowskich od chwili zakończenia okresu przejściowego. Jego celem jest zapewnienie korzyści w postaci krajowego traktowania każdego obywatela państwa członkowskiego, który osiedla się w państwie członkowskim, także w charakterze drugiego miejsca zamieszkania, w celu wykonywaniu wolnego zawodu i zakazuje wszelkiej dyskryminacji ze względu na przynależność państwową, wynikającej z uregulowań krajowych.
3. Jeśli chodzi o odstępstwo od swobody przedsiębiorczości, ustanowione w art. 45 akapit pierwszy, powinno być ono ograniczone do działalności, która rozpatrywana samodzielnie, "jest w bezpośredni i szczególny sposób związana z wykonywaniem władzy publicznej". Zdaniem Komisji, żadna z funkcji ani czynności wskazanych przez władze greckie nie jest w bezpośredni i szczególny sposób związana z wykonywaniem władzy publicznej, jak stanowi orzecznictwo Trybunału, i nie może w związku z tym uzasadniać wymogu posiadania obywatelstwa.
4. Trybunał uznaje, że kryterium "bezpośredniego i szczególnego związku" nie jest spełnione w przypadku wykonywania zadań pomocniczych i przygotowawczych w stosunku do zadań organu publicznego, który podejmuje ostateczną decyzję. Ponadto Trybunał badając uregulowania w zakresie prywatnych agencji ochrony, orzekł, że ponieważ występował bezpośredni i szczególny związek z wykonywaniem władzy publicznej, zainteresowanym powinny zostać przyznane "uprawnienia w zakresie stosowania przymusu"(2), co nie zachodzi z pewnością w niniejszym przypadku.
5. Jak wynika z analizy orzecznictwa Trybunału, wykonywania władzy publicznej nie należy mylić z samym działaniem prowadzonym w interesie ogólnym. Sam fakt, że jednostka lub przedsiębiorstwo są w pewnym zakresie zobowiązani do działania w interesie ogólnym nie wystarcza, aby uznać takie zadanie za wykonywanie władzy publicznej.
6. Zdaniem Komisji, dyrektywa 89/48 znajduje zastosowanie również do zawodu notariusza, ponieważ chodzi o zawód regulowany w odniesieniu do wymaganych przesłanek i jej stosowanie nie może być wykluczone, z uwagi na przyznanie uprawnień władzy publicznej, które przysługują notariuszom, z następujących powodów:
a) takie przyznanie nie jest w bezpośredni i szczególny sposób związane z wykonywaniem władzy publicznej, co uzasadniałoby nałożenie wymogu posiadania obywatelstwa;
oraz
b) zakładając nawet, że można uznać notariuszy za zwyczajnych urzędników publicznych, co nie zachodzi, z uwagi na brak stosunku zależności oraz brak wynagrodzenia w charakterze funkcjonariuszy publicznych, nie byliby oni wykluczeni z zakresu zastosowania tej dyrektywy, gdyż wskazana dyrektywa, co do zasady, znajduje zastosowanie również do służby publicznej.
______
(1) Dz.U. L 19, z 24.1.1989, str. 16.
(2) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 29 października 1998 r. w sprawie C-114/97 Komisja przeciwko Królestwu Hiszpanii, pkt 37.