Sprawa C-609/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 15 września 2011 r. w sprawie T-427/09 centrotherm Clean Solutions GmbH & Co. KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 29 września 2011 r. przez Centrotherm Systemtechnik GmbH.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.80.6

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 marca 2012 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 15 września 2011 r. w sprawie T-427/09 centrotherm Clean Solutions GmbH & Co. KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 29 września 2011 r. przez Centrotherm Systemtechnik GmbH

(Sprawa C-609/11 P)

(2012/C 80/08)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 17 marca 2012 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Centrotherm Systemtechnik GmbH (przedstawiciele: adwokaci A. Schulz i C. Onken)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), centrotherm Clean Solutions GmbH & Co. KG

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 15 września w sprawie T-427/09;

– oddalenie skargi wniesionej przez centrotherm Clean Solutions GmbH & Co. KG na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe) z dnia 25 sierpnia 2009 r. w sprawie R 6/2008-4;

– obciążenie centrotherm Clean Solutions GmbH & Co. KG.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie dotyczy wyroku Sądu, którym skarga wnoszącej odwołanie na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe) z dnia 25 sierpnia 2009 r. wydaną w ramach postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku towarowego między centrotherm Clean Solutions GmbH & Co. KG a Centrotherm Systemtechnik GmbH została oddalona.

Wnosząca odwołanie podnosi następujące zarzuty:

1) Zaskarżone orzeczenie narusza art. 65 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego⁽¹⁾ i art. 134 § 2, § 3 regulaminu postępowania przed Sądem. Zgodnie z tymi przepisami Sąd miał obowiązek wzięcia pod uwagę wszystkich zarzutów, w tym przedstawionych w ramach obrony, które podniosła wnosząca odwołanie.

2) Ponadto zaskarżony wyrok jest niezgodny z art. 51 ust. 1 lit. a) i art. 76 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Wyrok ten został oparty na nieprawidłowym założeniu, że na wnoszącej odwołanie spoczywa ciężar dowodu w przedmiocie używania pozwalającego na utrzymanie praw do znaku w odniesieniu do spornego znaku towarowego. Na podstawie art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w postępowaniu w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku towarowego obowiązuje bowiem po pierwsze zgodnie z art. 76 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia zasada badania przez Urząd stanu faktycznego z urzędu. Po drugie, z przepisów i systematyki tego rozporządzenia i w szczególności porównania przepisów dotyczących wygaśnięcia prawa do znaku towarowego z przepisami dotyczącymi sprzeciwów i unieważnienia w związku ze względnymi przyczynami odmowy rejestracji wynika, że przedstawienie dowodu używania w postępowaniu w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku towarowego nie należy co do zasady do właściciela spornego znaku towarowego.

Wynika z tego w szczególności, że odmowa wzięcia pod uwagę przez Urząd dowodów, które jego zdaniem zostały przedstawione po upływie obowiązującego terminu nie była zasadna.

3) Sąd dokonał nieprawidłowej wykładni art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego przyjmując błędne i pozostające w sprzeczności z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości założenie, że pojęcie rzeczywistego używania stanowi przeciwieństwo używania w małym stopniu.

4) Wreszcie twierdzenie, Urzędu, które nie zostało oddalone przez Sąd, zgodnie z którym oświadczenie złożone pod przysięgą przez kierownika wnoszącej odwołanie nie stanowiło dopuszczalnego dowodu w świetle art. 78 ust. 1 lit. f) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego jest błędne i pozostaje w sprzeczności z orzecznictwem samego Sądu.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).