Sprawa C-609/10 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 21 października 2010 r. w sprawie T-474/08 Dieter C. Umbach przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 23 grudnia 2010 r. przez Dietera C. Umbacha.
Dz.U.UE.C.2011.89.8/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-609/10 P)
(2011/C 89/16)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 19 marca 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Dieter C. Umbach (przedstawiciel: M. Stephani, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
– Uchylenie pkt 1 sentencji wyroku Sądu z dnia 21 października 2010 r. w sprawie T-474/08 Umbach przeciwko Komisji Europejskiej;
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 2 września 2008 r. oznaczonej sygnaturą SG.E.3/MV/psi D(2008) 6991;
– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania w pierwszej instancji oraz w postępowaniu odwoławczym.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie zaskarża orzeczenie Sądu (siódma izba) z dnia 21 października 2010 r. w sprawie T-474/08 i wnosi o uchylenie tego wyroku, którym odmówiono mu pełnego wglądu do dotyczących go dokumentów związanych z umową Tacis.
Wnoszący odwołanie stoi na stanowisku, że dostęp do dotyczących go dokumentów winien zostać mu udzielony choćby na podstawie zobowiązań wynikających z prawa pierwotnego, w szczególności zaś z art. 41 ust. 2 lit. b) karty praw podstawowych, zwłaszcza że został on pozwany przez Komisję Europejską przed sądem państwa członkowskiego o zapłatę i dla obrony swych praw w tym postępowaniu potrzebny mu jest dostęp do dokumentów znajdujących się w posiadaniu Komisji Europejskiej.
Komisja Europejska podnosi natomiast, że zastosowanie znajduje tu tylko rozporządzenie (WE) nr 1049/2001, w świetle którego jest ona uprawniona do udostępnienia dokumentów jedynie w ograniczonym zakresie bądź do nieudostępnienia ich wcale.
W odniesieniu do rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 wnoszący odwołanie twierdzi, że ilekroć akt ten znajduje zastosowanie, zakres uznania Komisji Europejskiej dotyczący kwestii jego praw podstawowych ulega ograniczeniu, tak aby na gruncie prawa wtórnego uzyskać taki sam skutek, jak skutek, który na gruncie prawa pierwotnego wynika z wyżej wymienionego postanowienia karty praw podstawowych.