Sprawa C-608/13 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawie T-497/07 CEPSA przeciwko Komisji, wniesione w dniu 25 listopada 2013 r. przez Companía Espanola de Petróleos (CEPSA), S.A.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.24.13/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 stycznia 2014 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawie T-497/07 CEPSA przeciwko Komisji, wniesione w dniu 25 listopada 2013 r. przez Compañía Española de Petróleos (CEPSA), S.A.

(Sprawa C-608/13 P)

(2014/C 24/25)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 25 stycznia 2014 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Compañía Española de Petróleos (CEPSA), S.A. (przedstawiciele: adwokaci O. Armengol i Gasull i J.M. Rodríguez Cárcamo)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

– dopuszczenie odwołania i wydanie rozstrzygnięcia co do istoty sporu, bez odsyłania sprawy do Sądu;

– uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim w pkt 1 sentencji oddalono w nim skargę CEPSY o stwierdzenie nieważności, oraz w zakresie, w jakim w pkt 3 sentencji CEPSA została obciążona kosztami postępowania, ale utrzymanie w mocy pkt 2 sentencji, w którym oddalono żądania Komisji, a w konsekwencji zmiana decyzji Komisji C(2007) 4441 wersja ostateczna z dnia 3 października 2007 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 [WE] [sprawa COMP/38.710 - Bitum (Hiszpania)] poprzez obniżenie kwoty grzywny według uznania Trybunału;

– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

1) Naruszenie prawa (art. 263 akapit drugi TFUE w związku z art. 3 rozporządzenia nr 1 ¹ w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej). Według wnoszącej odwołanie naruszenie systemu językowego w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów w postępowaniu w dziedzinie konkurencji stanowi naruszenie istotnych wymogów proceduralnych, które powinno prowadzić do stwierdzenia nieważności wydanej ostatecznie w tym postępowaniu decyzji, nawet jeśli owo naruszenie nie miało wpływu na korzystanie przez przedsiębiorstwo z prawa do obrony. Ponieważ w zaskarżonym wyroku nie stwierdzono nieważności spornej decyzji, czego żądała wnosząca odwołanie, Sąd naruszył art.263 akapit drugi TFUE w związku z art. 3 rozporządzenia nr 1 w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.

2) Poważne przeinaczenie faktów polegające na tym, że w wyroku uznano, że wnosząca odwołanie dobrowolnie zgodziła się na to, aby pismo w sprawie przedstawienia zarzutów zostało jej przedstawione w języku innym niż jej język ojczysty i że wystosowanie pisma w sprawie przedstawienia zarzutów w tym języku nie naruszyło jej prawa do obrony.

3) Naruszenie prawa (naruszenie zasady proporcjonalności). W wyroku nie wzięto pod uwagę okoliczności, że działalność w zakresie produkcji i dystrybucji bitumu penetrującego stanowi bardzo niewielki procent łącznego obrotu wnoszącej odwołanie, traktowanej jako grupa przedsiębiorstw. Zastosowanie domniemania spółka dominująca/ spółka zależna nie wyklucza zastosowania zasady proporcjonalności w sposób zgodny z jej interpretacją utrwaloną w orzecznictwie Trybunału (sprawa Parker Pen ² ).

4) Naruszenie prawa [art. 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 [traktatu], zwanego dalej 'rozporządzeniem nr 1/2003' ³ , w świetle art. 261 TFUE]. Sąd odmówił zbadania, czy jego zwłoka w wydaniu zaskarżonego wyroku stanowi naruszenie zasady rozsądnego terminu, naruszając tym samym art. 31 rozporządzenia nr 1/2003, w świetle art. 261 TFUE.

5) Naruszenie prawa (art. 41 ust. 1 i art. 47 akapit drugi Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ⁴ ). Sąd oddalił argument CEPSY, że zostało naruszone jej prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie, ustanowione w art. 41 ust. 1 i art. 47 drugi akapit Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a także w art. 5 ust. 1 europejskiej konwencji praw człowieka. Niniejsze postępowanie trwało ponad jedenaście lat. Postępowanie przed Komisją trwało pięć lat, zaś w samym postępowaniu przed Sądem od zakończenia etapu pisemnego do rozpoczęcia etapu ustnego upłynęły ponad cztery lata.

6) Naruszenie prawa (art. 87 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem). Sąd obciążył wnoszącą odwołanie całością kosztów postępowania w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności, mimo że podniesione w tym postępowaniu żądania Komisji także zostały oddalone w sentencji wyroku Sądu. W konsekwencji w zaskarżonym wyroku naruszono uregulowania dotyczące kosztów postępowania zawarte w art. 87 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem.

¹ Dz.U. 1958, 17, s. 385 (wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz.1, t. 1, s. 3).

² Wyrok Sądu z dnia 14 lipca 1994 r. w sprawie T-77/92 Parker Pen przeciwko Komisji, Rec. s. II-549, pkt 94, 95.

³ Dz.U. 2003, L1, s. 1 (wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz.8, t. 2, s. 205).

⁴ Dz.U. 2000, C 364, s. 1.