Sprawa C-603/13 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawie T-462/07, Galp Energia Espana, SA, Petróleos de Portugal (Petrogal), SA i Galp Energia, SGPS, SA przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 22 listopada 2013 r. przez Galp Energia Espana, SA, Petróleos de Portugal (Petrogal), SA i Galp Energia, SGPS, SA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.24.12/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 stycznia 2014 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawie T-462/07, Galp Energia España, SA, Petróleos de Portugal (Petrogal), SA i Galp Energia, SGPS, SA przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 22 listopada 2013 r. przez Galp Energia España, SA, Petróleos de Portugal (Petrogal), SA i Galp Energia, SGPS, SA

(Sprawa C-603/13 P)

(2014/C 24/23)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 25 stycznia 2014 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Galp Energia España, SA, Petróleos de Portugal (Petrogal), SA i Galp Energia, SGPS, SA (przedstawiciel: M. Slotboom, advocaat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszący odwołanie wnoszą do Trybunału o:

– uchylenie zaskarżonego wyroku zgodnie z zarzutami podniesionymi w niniejszym odwołaniu lub stwierdzenie nieważności art. 1, 2 i 3 spornej decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona wnoszących odwołanie, lub stwierdzenie nieważności art. 2 tej decyzji w zakresie, w jakim Komisja nałożyła na wnoszących odwołanie grzywnę, lub obniżenie grzywny nałożonej na wnoszących odwołanie w art. 2 tej decyzji,

– uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do Sądu w celu ponownego jej rozpoznania co do istoty w świetle wyroku Trybunału wydanego w postępowaniu odwoławczym;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnoszą, że zaskarżony wyrok należy uchylić z następujących powodów:

Sąd w niewłaściwy sposób zastosował art. 81 ust. 1 WE, przeinaczył dowody, nie zachował przepisów proceduralnych dotyczących oceny dowodów i naruszył ogólną zasadę domniemania niewinności zagwarantowaną w art. 48 Karty praw podstawowych, rozstrzygając, że nie można uznać, iż Komisja stwierdziła niezgodnie z prawem, że strony uczestniczyły w uzgadnianiu cen "do 2002 r". Ponadto Sąd nie uzasadnił w wystarczający sposób wspomnianego orzeczenia.

Sąd w niewłaściwy sposób zastosował art. 81 ust. 1 WE, przeinaczył dowody i nie zachował przepisów proceduralnych dotyczących oceny dowodów, a w szczególności naruszył zasadę "ne ultra petita", prawo do rzetelnego procesu i prawo do obrony (prawa do bycia wysłuchanym), orzekając, że strony mogą być uznane za odpowiedzialne za system nadzoru i mechanizm rekompensat a zatem nie ma konieczności zróżnicowania kwoty wyjściowej grzywny.

Sąd naruszył podstawowe prawo stron do rozpatrzenia ich sprawy w rozsądnym terminie.